MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, işe başlatmama tazminatı, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin İş mahkemsinin 2009/703 Esas syılı dosyası kapsamında işe iadesine karar verildiğini, davacının işe başlamak üzere başvurmasına rağmen davalı tarafından işe başlatılmadığından işe başlatmama tazminatı, 4 aylık ücret ve diğer haklar, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının ücretlerinin ödendiğini, açılan davayı kabul etmediğini belirterek ödemeye ilişkin belgelerini sunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin ihbar-kıdem tazminatına hak kazandırmayacak şekilde sona erdiğini ispat yükümlülüğünün davalı iş verene ait olduğu, davalı işverenin, iş sözleşmesinin bu şekilde sona erdirildiğine ilişkin bir delil sunmadığı, davacının işe iade davasından sonra davalı belediyeye başvurduğu, davalı tarafından işe başlatılmadığı, davacıya ödenen miktarların davacının bilirkişi raporu ile hesaplanan alacaklarından düşüldüğü gerekçesiyle, davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile işe başlatmama tazminatı ve 4 aylık ücret ve diğer sosyal haklar alacakları hüküm altına alınmış, yıllık izin talebi konusuz kaldığından reddine, dava açıldıktan sonra ödendiğinden bu miktar için davalı vekili lehine vekalet ücreti verilmemesine karar verilmiştir.
Yerel Mahkemece verilen ek karar ile de, gerekçeli kararın yazılımı sırasında 4 aylık ücret alacağının kısa kararda 1,654,51 TL olmasına rağmen gerekçeli kararın yazılımı sırasında 654,51 TL olarak yazıldığı, ayrıca kısa kararda yıllık izin talebinin konusuz kaldığından reddine dava açıldıktan sonra ödendiğinden bu miktar için davalı vekili lehine vekalet ücreti verilmemesine karar verildiği, ancak gerekçeli kararın yazımı sırasında hükmün 6 nolu bendinde davalı vekili için reddedilen miktar üzerinden 60,00 TL nispi vekalet ücreti verilmesine şeklinde yazıldığı, davacı vekili tarafından verilen dilekçe ile bu hususların tavzih kararı ile düzeltilmesi talep edilmişse de bu hususların tavzih kararı ile düzeltilemeyeceği, temyiz edilmesi gerektiğinden davacı vekilinin tavzih talebinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı vekilinin tavzih istemine konu olan hususların (Kısa karar ile gerekçeli karar arasındaki farklılıkların) tavzih kararı ile düzeltilemeyeceğine ilişkin yerel Mahkemece verilen ek karar yerinde olmakla anılan ek karara yönelik temyiz istemi yerinde değildir.
Ancak, tefhim olunan kısa kararın gerekçe, harç ve yargılama giderine dair hüküm içermemesi karşısında temyiz isteminin tefhim ile başlayamayacağı açık olup, davacı vekilince ek karara yönelik temyiz istemi ile birlikte gerekçeli kararın da temyiz edilmesi ve bu şekilde gerekçeli karara yönelik süresi içinde yapılmış temyiz istemi bulunduğu anlaşılmakla, gerekçeli kararla ilgili olarak yapılan temyiz incelemesinde:
Kısa karar ile gerekçeli karar arasında hem 4 aylık ücret ve diğer haklar açısından ve hem de davalı lehine vekalet ücreti takdiri yönünden farklılık bulunduğu, zira, 4 aylık ücret alacağı ve diğer sosyal haklar alacağının kısa kararda 1.654,51 TL olarak hükmedilmişken gerekçeli kararda 654,51 TL olarak yazıldığı, yine, gerek kısa kararda ve gerekse gerekçeli kararda yıllık izin talebiyle ilgili olarak “Yıllık izin talebi konusuz kaldığından Reddine, Dava açıldıktan sonra ödendiğinden bu miktar için davalı vekili lehine vekalet ücreti verilmemesine,” dair hüküm kurulmuş iken, gerekçeli kararda ilaveten (6.) madde tesis edilerek davalı lehine 60,00 TL vekalet ücretine hükmedildiği, böylelikle, kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki bulunduğu anlaşılmakla, Yargıtay İçtihatı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 sayılı Kararı gereğince salt bu husus bozma nedeni olup, kararın bu yönden bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.