MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde sigorta başlangıç tarihinin 10/05/1990 olarak tespitine,karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava; davacının davalı işyerinde 10.05.1990 tarihinden itibaren geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının davalıya ait iş yerinde 10.05.1990 – 31.05.1990 tarihleri arasında 20 gün, günlük 5.900 TL ( o dönemin karşılığı TL ) ücretle çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işyeri tarafından davacı adına düzenlenen 10.05.1990 tarihli işe giriş bildirgesi bulunduğu, ancak davacı adına davalı işyerince bildirilen çalışma bulunmadığı, davalı Kurum tarafından davalı işyerinin tescil kaydına rastlanılmadığının bildirildiği, dönem bordrolarının mevcut olmadığı, komşu işyeri tanıklarının araştırılmadığı, davacının sicil kartında ilk işe giriş tarihinin 10.05.199o olduğu anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık; fiili çalışma olgusunun ispatı konusunda, mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tespit davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması salt bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması koşuluyla, bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken komşu işyerleri kayıtlı çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür. Kamu düzenine dayalı bu tür davalarda hakim, görevi gereği doğrudan soruşturmayı genişleterek sigortalılık koşullarının oluşup oluşmadığını belirlemelidir. Bu yön

Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527,30.6.1999 gün 1999/21-549-555,5.2.2003 gün 2003/21-35-64,15.10.2003 gün 2003/21-634-572,3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 10.11.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.
Somut olayda; davacı tanıkları, davacının ... binasında bulunan davalı işyerinde çalıştığını beyan etmelerine karşın, talep edilen dönemde, söz konusu Han"da davalı işyerine komşu olan işyerlerinin sahipleri ile bu işyerlerindeki çalışmaları kayıtlara geçmiş kişiler tespit edilip dinlenilmeden, davalı işyerinde çalıştığını beyan eden tanık .... ile bu tanığın beyanlarında geçen ... sicil dosyası getirtilerek, bu kişiler adına davalı işyerince düzenlenen işe giriş bildirgesi ya da bildirilen çalışma bulunup bulunmadığı araştırılmadan, yine davacı tanığı olarak dinlenilen ve komşu işyerinde çalıştığını beyan eden ...... gerçekten komşu işyerinde çalışıp çalışmadığı araştırılmadan sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 21.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.