MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı-k.davalı, muvazaalı boşanma nedeniyle kesilen ölüm aylığının tekrar bağlanmasına, kesildiği tarihten itibaren yasal faiziyle tahsiline, borçlu olmadığının tespitine,
Davalı-k.davacı yersiz ödenen meblağın yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, asıl dava ve birleştirilen dava yönünden kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, 5510 sayılı Kanunun 56/2 fıkrası uyarınca kesilen ölüm aylığının kesilme tarihi itibarıyla yeniden bağlanması gerektiğinin ve birleşen dosya ise yersiz ödenen aylıkların tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, asıl ve birleşen davada davanın kısmen kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiş ise de eksik inceleme ve araştırma sonucu verilen karar hatalı olmuştur.
Davanın, yasal dayanağı 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 56"ncı maddesinin ikinci fıkrasıdır. Fıkrada “Eşinden boşandığı halde, boşandığı eşiyle fiilen birlikte yaşadığı belirlenen eş ve çocukların, bağlanmış olan gelir ve aylıkları kesilir. Bu kişilere ödenmiş olan tutarlar, 96"ncı madde hükümlerine göre geri alınır.” düzenlemesine yer verilmiştir. Anılan madde 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe girmiştir. 5510 sayılı Yasanın 56 maddesinin Anayasa"ya aykırı olduğu gerekçesiyle iptali istemiyle Anayasa Mahkemesi"ne yapılan 2009/86 Esas numaralı başvurunun, 28.04.2011 tarihinde verilen karar ile reddedilmiştir.
Dosyadaki belgelerden; davacının eşinden 11.07.2013 tarihinde boşandığı, davacının babasının ise 20.11.2004 tarihinde vefat ettiği, davacı ve eski eşin adres hareketlerinin alındığı ve davacı ve eski eşin 09.04.2007-23.01.2009 tarihine kadar aynı adreste (İstanbul ilinde) ikamet ettikleri, sonrasında her ikisinin de ikamet adreslerini Elazığ"a taşıdıkları, mahkemece 2007-2009 yılları arasında birlikte yaşadıkları, sonrasında adres hareketlerine
göre birlikte yaşamadıkları gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır.
506 sayılı Kanunun 130. maddesinde, bu maddenin uygulamasında teftiş, kontrol ve denetleme yetkisine sahip olanlar tarafından düzenlenen tutanakların aksi sabit oluncaya kadar geçerli olduğu ve aynı şekilde 5510 sayılı Kanunun 59. maddesinde ".... Kurumun denetim ve kontrol ile görevlendirilmiş memurların görevleri sırasında tespit ettikleri Kurum alacağını doğuran olay ve bu olaya ilişkin işlemler, yemin hariç her türlü delile dayandırılabilir. Bunlar tarafından düzenlenen tutanaklar aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir."
Ancak dava konusuna temel oluşturan 01.10.2013 tarihli Kurum raporunda, denetim yetkisinin yerine getirilmediği, kolluk tarafından düzenlenen tutanağa istinaden rapor düzenlendiği görülmüştür.
Somut olayda, 01.10.2013 tarihli kontrol memuru raporunda yer alan, "boşandığı eşiyle fiilen birlikte yaşayarak Kurumdan haksız menfaat temin ettiği" yönündeki tespit üzerine davacının yetim aylığı kesilerek, Kurumca yersiz ödenen aylaklar borç kaydedilmiş ise de söz konusu raporda davacının ölüm aylığını kesilmesi için yeterli delil bulunmadığı, yazılı delil olarak kabul edilen raporun yetersiz olup, delil niteliğine haiz olmadığı anlaşılmaktadır.
Sonuç olarak; bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, davanın kabulü gerekirken, reddine karar verilmesi; usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacı-k.davalıya iadesine, 22/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.