MAHKEMESİ : Van 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/04/2013
NUMARASI : 2013/113-2013/183

Davacı M.. A.. vekili Avukat H. D.. tarafından, davalılar Gümrük Müdürlüğü vd. aleyhine 06/02/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalılardan Gümrük Müdürlüğü yönünden davanın pasif husumetten reddine, diğer davalı yönünden kısmen kabulü ile manevi tazminat isteminin reddine, maddi tazminat isteminin kısmen kabulüne dair verilen 25/04/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı hazine vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istem kısmen kabul edilmiş, hüküm davalılardan M.. H.. tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki yapılan yargılamanın son oturumunda hüküm olarak “...Açılan davanın kısmen kabulü ile 29.037,58 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine,
Davalı Gümrük Müdürlüğü yönünden açılan davanın husumet nedeniyle reddine, dair..” karar verilmiş,
Daha sonra yazılan gerekçeli kararda, “...Açılan davanın kısmen kabulüne,
29.037,58 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine,
Manevi tazminat talebinin şartları oluşmadığından reddine,
Davalı Gümrük Müdürlüğü"nün davada taraf sıfatı bulunmadığından Gümrük Müdürlüğü yönünden açılan davanın husumet nedeniyle reddine, ...” karar verilmiştir.
Kısa kararda manevi tazminat istemine yönelik bir karar verilmemişken gerekçeli kararda bu talep konusunda hüküm kurulmuş ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
Böyle bir durumun bozma nedeni oluşturacağına ve bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nca 10/04/1992 gün ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir.
Öyleyse karar belirtilen nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın açıklanan yönden BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz nedenlerinin şimdiden incelenmesine yer olmadığına. 02/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.