Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/13853 Esas 2018/21305 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/13853
Karar No: 2018/21305
Karar Tarihi: 08.10.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/13853 Esas 2018/21305 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davalı tarafın temyiz istemi, kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlara ilişkin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca reddedilmiştir. Mahkeme, davacının işçilik alacağı taleplerinden bir kısmını kabul etmiş, ancak yıllık izin alacağı talebini bozmuştur. Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, yıllık izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri olarak ise, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ile mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri açıkça belirtilmektedir.

22. Hukuk Dairesi 2018/13853 E. , 2018/21305 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :... Mahkemesi
... ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 23.06.2014 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 23.06.2014 tarihli kararı, Dairemizin 19.04.2017 tarihli ilamıyla, yıllık izin alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 711,18 TL izin alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 19.04.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan yıllık izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.10.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.