Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı adli müzaharet talepli dava dilekçesinde;ne inşa edilen 58 nolu apartmanın 5.kat 10 nolu daire maliki olduğunu, inşaatı üstlenen müteahhidin edimlerini yerine getirmeden inşaatı bir takım eksiklikleriyle yarım bıraktığını, davalı kat maliklerinin inşaat projesine uygun olarak dairelere elektrik ve su tesisatlarını yaptıklarını ancak kendisinin dairesine bu tesisatları yaptırmak istediğinde proje gereği davalıların evinden geçmesi gereken bu tesisatlara davalıların müsaade etmediğini; aynı husustamyiz etmesi nedeniyle kararın Yargıtay 18. Hukuk Dairesince binadaki kat maliklerinden iki kişinin dava dilekçesinde eksik olmaları nedeniyle kararı bozduğunu, bozma kararının yanlış bir adrese tebliği nedeniyle duruşmaya katılamadığını, sonuç olarak mahkemece davanın açılmamış sayılmasına kesin olarak karar verildiğini bildirerek, 634 sayılı KMK"nın 23. maddesi uyarınca müsaade mecburiyeti gereği elektrik ve su tesisatlarının projeye uygun olarak kat maliklerinin evlerinden geçirilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın HMK"nın 115. maddesi gereğince dava şartı noksanlığı nedeniyle usulden reddine karar verilmiş, hükmü davacı adli müzaharet talepli olarak temyiz etmiştir.
Dava konusu uyuşmazlık KMK"nın 23. maddesinde düzenleme yeri bulan müsaade mecburiyetine ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 334 ila 340. maddelerinde düzenlenmiş olup, fakir bir kimsenin bir davanın gerektirdiği oldukça kabarık olan harç ve masrafları sağlayamaması durumunda bu mali külfetten geçici olarak muaf tutulmasıdır.
Somut olayda davacının adli müzaharet talebinin tensip zaptı ile birlikte kabul edilmesi üzerine davacının ekonomik durumunda değişiklik olduğuna dair dosyaya bilgi ve belge sunulmadığına göre masrafların yatırılmaması nedeniyle davanın dava şartı yokluğundan reddi doğru görülmemişir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA 27/09/2017 günü oy birliği ile karar verildi.