Taraflar arasındaki davadan dolayı duruşmalı olarak verilen 09/10/2015 gün ve 2014/587-2015/730 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dairemizce davalı vekilinin kanun yoluna ilişkin harç ve giderler bakımından adli yardım talebinin HMK’nın 337/2. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş, bu karara süresinde itiraz edilmemesi üzerine mahkemece 15/02/2017 tarihli muhtırayla davalı vekiline tebliğden itibaren bir haftalık kesin sürede temyiz harç ve giderinin yatırılması, aksi takdirde temyiz isteminden vazgeçmiş sayılacağına karar verileceği ihtar edilmiş, işbu ihtarın tebliğine rağmen süresinde eksik harç ve masrafların yatırılmaması sebebiyle mahkemece 22/03/2017 tarihli ek karar ile kararın davalı ... tarafından temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilmiş, verilen işbu ek karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Mahkeme ilamı, hükmü temyiz eden davacı vekiline 10/11/2015 günü, davalı vekilinin temyiz dilekçesi ise 04/12/2015 tarihinde tebliğ edilmiş ve hüküm davacı vekili tarafından HUMK 433. maddesinde öngörülen katılma yoluyla temyiz süresi geçirildikten sonra 16/12/2015 tarihinde temyiz edilmiştir. 01/03/1990 gün ve 3-4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı’nda süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında yerel mahkeme bir karar verilebileceği gibi, Yargıtayca da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden HUMK 432/4. maddesi uyarınca davacı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 25.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.