Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki aracı ile meskun mahalde, gündüz vakti bölünmüş yolda seyri sırasında, katılanların içinde bulunduğu aracın sol arka kapı ve sol tampon kısımlarına çarpması şeklinde meydana gelen olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan ..."in, 02/08/2014 tarihli kolluk kuvvetlerine verdiği beyanında, "kaza nedeniyle eşim, ben ve çocuklarım yaralanmadık" şeklindeki beyanı ile katılan ..."in 02/08/2014 tarihli beyanında "kaza nedeniyle sadece oğlu olan ..."in, başını bir yere vurduğunu" söylemesi ve adli muayene raporlarında "sistem muayeneleri doğal, travmatik iz olmadığının" belirtilmesi karşısında, sanığın eylemi neticesinde sadece katılan ..."in yaralanmasından sorumlu tutularak TCK’nın 89/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken sanık hakkında TCK"nın 89/4. madde gereğince hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan, hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
2-Yargılama giderinin 568,77 TL olmasına rağmen sehven 5668,77 TL olarak kararda gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.