Taraflar arasında görülen davada verilen 28/04/2015 tarih ve 2013/267-2015/380 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili müvekkili şirket ile davalı şirket arasındaki ticari ilişkiden dolayı düzenlenen 30/01/2013 tarih ve nolu faturadan dolayı devam eden cari hesap alacağını tahsil etmek için esas sayılı dosyası ile icra takibine başlanıldığı, borçlu şirketin takip konusu alacağı oluşturan hizmetlerini aldığını, ancak bedelini ödemediğini ileri sürerek icra dosyasına yapılan itirazın iptali ile davalı borçlu şirketin %20"den aşağı olmamak üzere tazminata mahkum edilmesini ve yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davacı tarafından müvekkili aleyhine esas sayılı dosyası ile ilamsız icra takibine başlanıldığını, müvekkili şirketin davacı şirkete karşı böyle bir borcunun olmaması nedeniyle söz konusu icra takibine itiraz edildiğini, yapılan icra takibinde takibin dayanağı olarak hiçbir belgenin müvekkili şirkete tebliğ edilmediğini savunarak davanın reddine ve yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davacıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia ve tüm dosya kapsamına göre; davacı davalının ödediği 1.899,62 TL haricinde bakiye alacağı olduğu iddiasını ispat edemediğinden davacının davasının reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava nakliye ve işçilik hizmetinden kaynaklanan cari hesap alacağı sebebiyle başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece sırf davacı defterlerini inceleyerek sonuca varan bilirkişi raporuna itibar edilerek davacının hizmetin verildiğini ispatlayamadığı kabul edilmişse de varılan sonuç eksik incelemeye dayalıdır. Taraflar tacir olup ticari defterlere delil olarak dayanıldığında her iki tarafın da ticari defterlerinin istenip kayıt ve belgelerinin incelenerek delillerin değerlendirilmesi gerekir. Dosyada davacı defterleri incelenmiş, davalının kestiğini ileri

-/-


sürdüğü iade faturası kaydının olmadığı, dava konusu faturanın ise kayıtlı olduğu anlaşılmış; davalı iade faturası kestiğini savunmuş ise de iade faturasını davacıya gönderip tebliğ ettiğini ispat edememiştir. Bu durumda, HMK 222. maddesi uyarınca taraflar arasındaki akdi ilişkinin ve hizmetin verildiğinin tespiti yönünden davalı defter ve kayıtlarının da incelenerek davaya konu faturanın davalı defterlerinde kayıtlı olup olmadığının tespiti ve taraf defterlerindeki kayıtların karşılaştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamış, kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 31/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.