MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki nafaka davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı, davalı eşinin geçimsiz biri olduğunu, evlilikleri süresince ailesine ayrı bir ev tahsis etmediğini ve son dönemlerde davalının kendisine şiddet uygulaması sebebi ile çocuklarını da alıp evden ayrılmak zorunda kaldığını belirterek, kendisi için aylık 500,00 TL, müşterek çocuklar ... ve... için 250,00"şer TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep ermiştir.
Davalı, davacının sırf ailesinin yanına yerleşmek için evi kendi isteği ile terk ettiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, davacının kendisi için talep etmiş olduğu tedbir nafakası isteminin reddine, müşterek çocuklar ... ve... için ayrı ayrı 125,00"er TL tedbir nafakasının dava tarihinden itibaren davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı tarafça temyiz edilmiştir.
Dava, ayrı yaşamakta haklılık iddiasına dayalı tedbir nafakası istemine ilişkindir.
4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir.
Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine Kanunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Kanunda aksi öngörülmedikçe kural olarak herkes iddiasını ispatla yükümlüdür. HMK"nın 190.maddesi gereği; ispat yükü kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir.
Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
04.06.1958 gün 15/6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında vurgulandığı üzere; bir davada dayanılan maddi vakıaları açıklamak tarafların, bu olguları hukuken nitelendirmek, uygulanacak yasa maddelerini arayıp bulmak ve doğru olarak yorumlayıp uygulamak da hakimin görevidir. Diğer bir deyişle; bir davada maddi olayı anlatmak taraflara, hukuki nitelendirmeyi yapmak hakime aittir (HUMK.nun madde 76, HMK madde 33)
Yine 6100 sayılı HMK"nın 31.maddesine göre; ""Hâkim, uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabilir; soru sorabilir; delil gösterilmesini isteyebilir.""
Somut olayda; davacı ayrı yaşamada haklı olduğunun ispatı hususunda tanık deliline başvurmuştur. Ancak mahkemece davacı tanıklarının beyanları dosya kapsamına ve dava sebebine uygun olarak alınamamış, tanıklara davacı ile davalı arasındaki geçimsizliğe ve davacının evden ayrılış şekline dair bilgi ve görgüler sorulmamış, diğer bir ifade ile tanıklar tarafların iddiaları kapsamında davanın esasını aydınlatmaya uygun şekilde dinlenmemiştir.
O halde mahkemece, hakimin davayı aydınlatma yükümlülüğü kapsamında davacı tanıklarının beyanlarının, davacının iddialarına yönelik olarak dosya kapsamına uygun şekilde dinlenilmesi ve yine davalı tarafın iş bu nafakası davası tarihinden sonra davalı kadın aleyhine terk sebebine dayalı olarak açılmış olduğu boşanma davasındaki red gerekçeleri de değerlendirilmek sureti ile sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde davacı kadın yönünden davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş; bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın davacı yararına HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 13.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.