MAHKEMESİ : Mardin 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/05/2013
NUMARASI : 2011/197-2013/212

Davacı H.. B.. vekili Avukat H.. D.. tarafından, davalı M.. H.. aleyhine 21/03/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30/05/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
a-Dava, haksız el koymadan kaynaklanan zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, dava dışı İ.. H.. K.. i"nin sürücüsü olduğu kendisine ait 47 .... .. plakalı kamyonetine kaçakçılık suçunda kullanıldığı iddiasıyla el konulduğunu, bu sürede aracı kullanamadığını, dava dışı sürücü İ.. H.. K.. hakkında kaçakçılık suçundan yapılan yargılama neticesinde dava konusu kamyonetin müsaderesine yer olmadığına ve kayıt malikine iadesine karar verildiğini beyanla, uğranılan zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
a-Davacının yoksun kalınan kazanca yönelik talebine ilişkin olarak; dosyada mevcut ve karara dayanak alınan bilirkişi raporu kesin, açık, anlaşılır olmadığı gibi, denetime ve hüküm kurmaya elverişli değildir. Dava konusu kamyonetin model yılı ve el koyma tarihi dikkate alınarak aracın yaşına göre kaç yıl nakliye işini yapabileceği tespit edilmeli ayrıca muhtemel gelirinden vergi, yakıt, lastik, bakım, küçük onarım ve benzeri aylık giderleri de tek tek gösterilmek suretiyle düşülerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken hüküm kurmaya elverişli olmayan bilirkişi raporuna dayalı olarak karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
b-Davaya konu aracın, gelir kaybına yönelik hesaplama, el koyma tarihinden itibaren ileriye yönelik yapıldığı için her yıl belirlenen gelir kaybına o yıldan itibaren faiz yürütülmesi gerekirken el koyma tarihinden itibaren faize hükmedilmesi de doğru bulunmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
c-Davacının hasar bedeline yönelik talebine gelince; mahkemece, hasar tespiti, davacı tarafından yaptırılan Kızıltepe Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2011/10 D. İş sayılı delil tespiti dosyasındaki bilirkişi raporuna göre hesaplanmış ve anılan raporda söz konusu aracın 2011 yılı piyasa değeri dikkate alınarak uğradığı zarar belirlenmiştir. Dolayısıyla davaya konu aracın hasar bedeline ilişkin zarar 2011 yılı itibariyle hesaplandığından bu tarihten itibaren faize hükmedilmesi gerekirken el koyma tarihinden itibaren faize hükmedilmesi de doğru bulunmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2/a-b-c) numaralı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının yukarıda ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine 25/03/2014 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Dava, 1918 Sayılı Kaçakçılık Kanununa aykırı davranılması nedeniyle kaçakçılıkta kullanılan araca elkonulmasından dolayı uğranılan zararlara ilişkin tazminat davasıdır.
Bu davalarda tazminata karar verilebilmesi için araca el konulmasının hukuka aykırı olması ve aracı kullanan kişinin kusurlu olmaması gerekir.
Somut olayımızda aracı kullanan sanık İ.. H.. K.."nin zaman aşımına uğraması nedeniyle kesinleşmeyen ceza mahkemesi kararına göre, kaçakçılık yaptığı ve davaya konu aracı da kaçakçılıkta kullandığı sabittir. Dolayısıyla davaya konu araca zabıta ve yargı makamlarınca el konulmasında hukuka aykırılık olmadığı gibi, aracı kullanan sanığın eylemi de kaçakçılık olarak sabit görüldüğüne göre, araca el konulmasında kusurun tamamı aracı kullanan sanıktadır. 818 sayılı BK"nun 44/1 maddesine göre, zarar gören davacı taraf adam çalıştıranın sorumluluğu çerçevesinde BK"nun 55. maddesi de göz önüne alınarak kendi fiilleri ile zararın meydana gelmesine neden olduğundan ve davalı idarenin araca el koymasında hukuka aykırılıkta bulunmadığından davacının açtığı tazminat davasının reddine karar verilmesi gerekir.
Davaya konu aracın güzergah dışına çıkmamış ve sürücünün bireysel kaçakçılık suçunu işlemiş olması gerekçesi ile aracın iadesine karar verilmiş olması, bu kararın uzunca bir yargılama sürecinden sonra verilmiş olması yanında, yukarıda bahsettiğim gibi adam çalıştıranın sorumluluğunu düzenleyen BK"nun 55. maddesi de gözönüne alındığında araca el konulmasındaki hukuki uygunluğa ve davaya etkili değildir.
Yine, davacının olaydan sonra, el koymadan önce aracı satın almış olması da araca hukuka aykırı olarak el konulduğunu göstermez ve davacı lehine tazminat verilmesini gerektirmez. Zira burada 6098 sayılı BK"nun 219,818 sayılı BK"nun 194. maddeleri gereğince ayıba karşı sorumluluk sözkonusudur. Dolayısıyla davacının bir zararı sözkonusu ise aracı kendisine ayıplı olarak satan önceki malike dava açması gerekir.
Sonuç olarak 818 sayılı BK"nun 44,55,194 ve 6098 Sayılı BK"nun 219. maddelerine göre davanın tümden reddine karar verilmesi düşüncesinde olduğumdan sayın çoğunluğun görüşlerine katılmıyorum. 25/03/2014