MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait ekmek fabrikasında 17.09.2003- 21.02.2014 tarihleri arasında aralıksız olarak haftada 7 gün 05.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, resmi ve dini bayramlarda da çalıştırıldığını ve kendisine yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, bu nedenlerle müvekkilinin iş akdini haklı nedenle feshettiğini belirterek, kıdem tazminatı ile diğer işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının, dava konusu tazminatlarına esas alınması gereken süre konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
1475 sayılı Yasanın 14/2. maddesi, işçinin aynı işverene bağlı olarak bir ya da değişik işyerlerinde çalıştığı sürelerin kıdem hesabı yönünden birleştirileceğini hükme bağlamıştır. O halde kıdem tazminatına hak kazanmaya dair bir yıllık sürenin hesabında da işçinin daha önceki fasılalı çalışmaları dikkate alınır. Bununla birlikte, her bir fesih şeklinin kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde gerçekleşmesi hizmet birleştirmesi için gerekli bir koşuldur, işçinin önceki çalışmaları sebebiyle kıdem tazminatı ödenmişse, aynı dönem için iki defa kıdem tazminatı ödenemeyeceğinden tasfiye edilen dönemin kıdem tazminatı hesabında dikkate alınması mümkün olmaz. Yine, istifa etmek suretiyle işyerinden ayrılan işçi kıdem tazminatına hak kazanmayacağından, istifa yoluyla sona eren önceki dönem çalışmaları kıdem tazminatı hesabında dikkate alınmaz.
Somut olayda, davacı davalı işyerinde 17.09.2003- 30.11.2010 ile 10.03.2011- 21.02.2014 tarihleri arasında iki dönem halinde halinde çalışmış olup, ilk dönem çalışmasının davacının kıdem tazminatına hak kazanamayacak şekilde sonlandığı ispatlanamadığından hizmet süresi bakımından her iki çalışma süresinin de dikkate alınması yerinde ise de; 2010- 2011 arasındaki yaklaşık 4 ay süreli aralıklı dönemin dışlanmaması hatalı olmuştur.
Mahkemece yukarıda bahsi geçen aralıklı dönemin dışlanması suretiyle davacının hizmet süresinin birleştirilmesi gerekirken, 17.09.2003-21.02.2014 dönemi kesintisiz şekilde çalışıldığı kabul edilerek alacakların hüküm altına alınması isabetsizdir.
3- Bir diğer uyuşmazlık, fazla çalışma ücretinin hesabı noktasında davacının çalışma saatleri bakımından gün içinde kullandığı ara dinlenme sürelerinin tespiti noktasındadır.
Tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanlarına göre; davacının işyerinde ekmek dağıtım işinde şoför olarak çalıştığı ve 3 öğün ekmek dağıtımı yaptığı, her öğün dağıtım sonrasında bir sonraki öğüne kadar serbest zaman kullandığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, bu öğünler arasında serbest zaman olarak kullanılan sürenin belirlenerek fazla çalışma ücreti hesaplamasında ara dinlenme süresi olarak mahsubu gerekirken, sadece 1 saatlik sürenin mahsubuyla fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.