MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne duruşma isteminin reddine karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, ... Vadisi Toplu Konutları Toplu Yapı Yönetim Planının 29. maddesi gereğince aidatların toplanması ve yasal takibi konusunda ada yönetim kurulunun yetkili olduğunun açıkça belirtildiğini, 32. maddeye göre toplu yapı yönetim kurulunun ada aidatları/hesapları üzerinde doğrudan herhangi bir yetkisi ve sorumluluğunun olmadığını, ada yönetiminin yükümlülüğünün sadece toplu yapı temsilciler kurulunun kabul etmiş olduğu bütçe kapsamında üst yönetim payının ilgili hesaba yatırılmasından ibaret olduğunu, davalı yönetimin maliklere toplu yapıya borçlu oldukları ve icra takibine geçeceklerine ilişkin yazı ile bildirimde bulunduğunu, 14/07/2013 tarihli temsilciler kurulu toplantısında toplu yapı yönetim planının lağvedilmesi ve tüm hesapların ilgili adalara devredilmesi için ada alt yapılarının oluşturulmasına oy birliğiyle karar verildiğini, bu toplantıya kendilerinin davet edilmediğini, bu karardan sonra gerekli alt yapıların oluşturulduğunu, 01/08/2013 tarihinden itibaren ada yönetimlerince yapılacağının bildirildiğini, 08/12/2013 tarihli ada kat maliklerinin oy birliğiyle aldığı karara göre yakıt ve işletme aidatlarının toplanması, icra takip yetkisinin ada yönetim kuruluna verildiğini belirterek aidat toplama ve icra takip yetkisinin Kat Mülkiyeti Kanunu ve yönetim planına göre davacı ada yönetiminde olduğunun tespitine karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı tarafça istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2018/161 – 2019/429 karar sayılı ilamı ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile; Ankara 23. Asliye Hukuk Mahkemesinin 06/06/2017 tarih, 2015/226 E. - 2017/227 K. sayılı kararının kaldırılmasına, B-HMK"nın 353. maddesinin 1. fıkrası (b) bendinin 2. maddesi uyarınca yeniden esas hakkında karar verilmesi gerektiği anlaşılmakla; davanın kabulü ile; tapuya tescilli 12/08/2010 tarihli yönetim planına göre aidat toplama ve icra takibi yapma yetkisinin davacı yönetime ait olduğunun tespitine, kesin olarak karar vermiş davalı tarafın hükmü temyiz etmesi üzerine 26/06/2019 tarihli ek karar ile hükmün kesin olduğundan temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince verilen bu ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava tespit istemine ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362. maddesinin b) fıkrası “(Ek İbare: 05.08.2017 - 7035 m.32) kira ilişkisinden doğan ve miktar veya değeri itibarıyla temyiz edilebilen alacak davaları hariç olmak üzere 4. maddede gösterilen davalar ile (23/6/1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan doğup taşınmazın aynına ilişkin olan davalar hariç) özel kanunlarda sulh hukuk mahkemesinin görevine girdiği belirtilen davalarla ilgili kararların”
temyiz edilemeyen kararlar olduğunu belirtmekle, davacının talebinin taşınmazın aynına ilişkin olmayıp yönetim işlerinden kaynaklı tespit talebi olduğu anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesinin 26/06/2019 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararının ONANMASINA HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, aşağıda yazılı onama harcının davalıya yükletilmesine 20/01/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.