MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, ilk sigortalılık başlangıcının Alman Rant Sigortasına giriş tarihi olan 22/09/1981 olduğunun tespitine, borçlanma işleminin 5510 sayılı Yasanın 4/1-a maddesi kapsamında olduğuna karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
Dava, davacının Almanya"da rant sigortasına girdiği 22.09.1981 tarihinin ülkemizde sigortalılık başlangıç tarihi olarak kabulü ile davacının Türk Vatandaşlığından çıkmadan önce yurt dışında geçen çalışmalarını 5510 sayılı Kanun"un 4/1-(a) bendi kapsamında borçlanma hakkı bulunduğunun tespiti istemine ilişkindir. Davacı talebini ıslah ederek sigorta başlangıç tarihinin Alman sigortasına giriş tarihi olan 22.09.1981 olduğunun ve borçlanma işleminin 5510 sayılı Yasanın 4/1-b kapsamında yapılması gerektiğinin tespitini talep etmiştir.
Mahkemece, 10.03.2014 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile "davanın kabulüne ,davacının ilk sigortalılık başlangıç tarihinin Alman Rant sigortasına giriş tarihi olan 22.09.1981 tarihi olduğunun tespitine,borçlanma işleminin 5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesi kapsamında yapılması gerektiğinin tespitine "" karar verilmiş ise de gerekçeli kararda "davanın kabulüne ,davacının ilk sigortalılık başlangıç tarihinin Alman Rant sigortasına giriş tarihi olan 28.10.1988 tarihi olduğunun tespitine, davacının Türk vatandaşlığından çıkmadan önceki yurt dışı çalışmalarını davalı Kuruma borçlanabileceğinin tespitine,borçlanma işleminin 5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesi kapsamında yapılması gerektiğinin tespitine" karar verildiği anlaşılmaktadır.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazların kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 23/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.