MAHKEMESİ : ŞANLIURFA 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/05/2013
NUMARASI : 2012/1283-2013/501

Taraflar arasında görülen yardım nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacılar vekili dilekçesi ile; müvekkillerinin reşit olmakla birlikte, herhangi bir gelirinin bulunmadığını; davalı babanın ise ekonomik durumunun iyi olduğunu, davacıların (kızlarının) ihtiyaçlarını karşılamadığını ileri sürerek; müvekkilleri için aylık 300"er TL yardım nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiştir.
Mahkemece; "yardım nafakasına hükmedilebilmesi için nafaka borçlusunun refah içinde bulunması gerektiği, dosya kapsamından davalının refah içinde yaşadığı hususu kanıtlamadığından" bahisle, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
TMK"nun 364.maddesi; "Herkes, yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve altsoyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür.
Kardeşlerin nafaka yükümlülükleri, refah içinde bulunmalarına bağlıdır.
Eşi ile ana ve babanın bakım borçlarına ilişkin hükümler saklıdır." hükmüne amirdir.
Aynı yasanın 365.maddesinde ise; "Nafaka davası, mirasçılıktaki sıra göz önünde tutularak açılır.
Dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir." denilmektedir.
Somut olayda, davacılar reşit oldukları halde, bir işleri ve gelirleri bulunmadığından, zorunlu ihtiyaçlarının karşılanması için, davalı babalarından yardım nafakası talep etmektedirler. Yukarıda belirtilen kanun hükümlerinden de anlaşılacağı üzere, davalı babanın, çocukları davacılara yardım etme yükümlülüğü bulunmaktadır. Nafakaya hükmedilebilmesi için, nafaka yükümlüsü babanın refah içinde olması şartı aranmamaktadır. Kanunda, sadece, kardeşler yönünden refah içinde bulunma şartı getirilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 gün ve 1998/656 E.- 1998/688 K.sayılı ilamında da; "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların" yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
O halde, mahkemece; tarafların ekonomik ve sosyal durumları gözetilerek, toplanacak deliller çerçevesinde "hakkaniyete" uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekmektedir.
Yanılgılı değerlendirme ve eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 04.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.