Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 24.04.2019

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 89/2-b, 62 ve 52. maddeleri gereğince 2.240,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/04/2019 tarihli ve 2018/144 esas, 2019/348 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşma için talep ettiği zararına karşılık olan 250.000,00 Türk Lirasını ödeme imkanı bulunmadığına ilişkin sanığın beyanına dayalı olarak, sanık hakkında katılanın zararının karşılanmadığından bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına ilişkin karar verilmiş ise de;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesinin şartlarından olan 5271 sayılı Kanunun 230/6-c maddesinde yer alan "Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi, gerekir." biçimindeki açıklama da nazara alındığında, ilk olarak müştekinin zararının tespiti gerekmekte olup, dosyada mahkemesince somut bir zarar tespiti yaptırılmadığı, somut olayda, hakimin basit bir araştırma ile müştekinin zararının tespitini sağlaması gerektiği, müştekinin zararının tespitini takiben de zararı gidermesi amacıyla sanığa makul bir süre verilmesi gerektiği, bu hususlar yerine getirildikten sonra sonucuna göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 06.04.2020 tarihli 94660652-105-16-17909-2019-kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14/05/2020 tarih ve 2020/44026 sayılı ihbarnamesiyle mevcut evrak tevdi kılınmakla;
Dosya incelendi gereği düşünüldü:
Sanık ...’ün üzerine atılı mahkeme kabulündeki bilirkişi raporuna göre tali kusurlu olarak taksirlerle yaralama suçunu işlediği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 89/2-b, 62 ve 52. maddeleri gereğince 2.240,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına kesin olarak karar verildiği, soruşturma aşamasındaki uzlaştırma görüşmelerinde katılanın 250.000TL istediği, sanığın istenen meblağın fahiş oluşu nedeni ile ödeme yapamayacağını beyan ettiği, bu sebeple uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilemediğinden sanık ... ile asli kusurlu olan diğer iki sanık hakkında dava açıldığı, tüm sanıkların cezalandırıldığı, asli kusurlu bulunan diğer iki sanık hakkında verilen hükmün istinaf denetiminden geçtiği, dosya istinaf aşamasında iken feragat yetkisi bulunan katılan vekilinin tüm sanıklar hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği, Bursa 3. Bölge Adliye Mahkemesinin 16.07.2019 tarihli 2019/ 2498 Esas 2019/ 1335 karar sayılı ilamında diğer iki sanık hakkında düşme kararı verildiği, sanık ... hakkında yerel mahkemece verilen hüküm kesin olduğundan reddine karar verildiği, ret kararına karşı yapılan itirazın da reddine karar verildiği anlaşılan olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/12/2010 tarihli ve 2010/4-210 esas, 2010/259 sayılı kararında da belirtildiği üzere, Yasa yararına bozma yöntemi, karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesini ve ülke sathında uygulama birliğine ulaşılmasını sağlamak amacıyla, olağanüstü bir denetim muhakemesi yolu olarak Ceza Yargılaması Yasasının 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiş olup bu denetimin konusu, maddi ve yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılıklardır. Ancak, gerek kesin hükmün otoritesinin korunması zorunluluğu, gerekse olağanüstü bir denetim yolu olması nedeniyle dar kapsamlıdır; her türlü hukuka aykırılığın öne sürülüp incelenmesine elverişli bir denetim yolu değildir.
Tüm bu nedenlerle; somut yasa yararına bozma isteminin CMK"nın 309 ve 310. maddesinde düzenlenen amaca uygun hukuka aykırılık niteliğinde bulunmaması nedeniyle,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği, incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/04/2019 tarihli ve 2018/144 esas 2019/348 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.