MAHKEMESİ : VİRANŞEHİR ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/09/2012
NUMARASI : 2010/737-2012/655

Taraflar arasında görülen menfi tesbit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesi ile; müvekkilinin (24500 no.lu) tarımsal sulama abonesi olduğunu, davalı kurum çalışanları tarafından tarımsal sulama tesisine ait sayacın sökülerek incelemeye gönderildiğini, ardından kaçak elektrik tüketim tahakkuku ile ek tahakkuk düzenlendiğini, müvekkili aleyhine kaçak kullanımdan bahisle tahakkuk ettirilen 16.944 TL"den borçlu olmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi ile; zamanaşımı def"ini ileri sürmüş, esas yönünden ise tahakkukun mevzuata uygun olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davacı vekilinin tespitini talep ettiği hususun haksız fiil niteliğinde 2004-2008 tarihleri arası kaynaklı olması ve haksız fiillerden kaynaklı davaların 6098 sayılı yasanın 72. maddesi gereğince 2 yıllık zamanaşımı süresine tabi olması, eldeki davanın ise 2010 yılında açılması nedeniyle davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Somut olayda; davacının 24500 no.lu tarımsal sulama abonesi olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre, taraflar arasında sözleşme ilişkisi bulunduğu sabittir. Bu durumda kaçak elektrik kullanımının aynı zamanda sözleşmeye aykırılık da teşkil ettiği dikkate alındığında zamanaşımı süresinin dava tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı B.K.’nun 125. maddesi gereğince 10 yıl olacağı ve dava tarihi itibari ile de bu sürenin dolmadığı kuşkusuzdur.
O halde mahkemece, az yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular dikkate alınarak davalı tarafın zamanaşımı def"i reddedilerek işin esasına girilip, oluşacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken zamanaşımı süresinin tespitinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.