MAHKEMESİ : Niğde Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/11/2012
NUMARASI : 2010/1242-2012/959

Davacı N.. R.. vekili Avukat G.N. tarafından, davalılar O.. E.. vdl. aleyhine 14/10/2010 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/11/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı L.. H.. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı L.. H..’ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, kurum zararı nedeniyle rücuen alacak istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılardan L.. H.. tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamından, dava dışı işçi tarafından açılan hizmet tespiti davası neticesinde, tespit edilen hizmet süresine ilişkin olarak SGK tarafından davacı üniversite aleyhine prim gecikme zammı ve idari para cezası tahakkuk ettirildiği, kurum zararına neden olan bu işlem nedeniyle sorumluluğu bulunan davalılara, ödenen miktarın eldeki dava ile rücu edildiği, alınan bilirkişi raporunda; davaya konu tazminat tutarının 1/3 oranında davalılardan O.. E.., L.. H.. ve H.. U..’dan 971,00 TL olarak tahsilinin gerektiğinin mütalaa edildiği, mahkemece ise; kurum zararının tamamı olan 2.912,92 TL’nin adı geçen davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verildiği anlaşılmaktadır.
Dava rücuen alacak istemine ilişkin olup zararın doğmasına neden olan davalılardan her biri, yalnızca kendi kusuruna isabet eden miktardan sorumludur. Davalıların zararın tamamından müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulmaları doğru değildir. Rücuda teselsül olmaz ilkesi uyarınca bilirkişi heyeti tarafından belirlenen kusur oranına göre tazminata karar verilmelidir. Açıklanan nedenlerle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalı L.. H..’ın diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.