MAHKEMESİ : BOLVADİN ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/07/2013
NUMARASI : 2012/48-2013/322


Taraflar arasında görülen kişisel eşya alacağı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, ziynet eşyası, çeyiz eşyası ve kişisel eşyaların aynen iadesi, olmadığı takdirde bedelinin tahsili isteğine ilişkindir. Mahkemece, çeyiz eşyaları yönünden davanın kısmen kabulü ve kısmen reddine, ziynet ve kişisel eşyalar yönünden ise reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına, takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre temyiz eden davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı vekilinin dava dilekçesine ekli listede belirtilen ve kendisine teslim edilmeyen ziynet eşyalarına ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Davacı vekili dava dilekçesine ekli olarak sunduğu listede ziynet eşyalarına ilişkin 5 kalem halinde saydığı müvekkiline ait altınların davalıda kaldığını belirterek, aynen iadesine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı tarafından ise giderken altınların davacı üzerinde olduğu belirtilerek, davanın reddi savunulmuştur.
Mahkemece, Yargıtay yerleşik içtihatlarında ziynet eşyasının kadının özel malı sayıldığı, bu nedenle kadının üzerinde taşınması gerektiği belirtilmekte olup, davacının ziynet eşyası talebinin reddine karar verilmiştir.
Ancak, davacı vekili delil listesinde vs. delil demek suretiyle yemin deliline de dayanmıştır. Bu durumda mahkemece davacıya, talep edilen ve teslim edilmeyen ziynet eşyalarının, miktarı, nitelikleri ve davalıda kalıp kalmadıkları yönünden davalı tarafa yemin teklif etme hakkı hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, bu husus gözardı edilerek yazılı şekilde noksan inceleme ile karar verilmesi doğru olmadığından, hükmün bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 17.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.