MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Adana 1. Aile Mahkemesinden verilen 16.06.2009 gün ve 180/621 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı ... vekili, evlilik birliği içinde edinilen ve davalı adına tescil edilen 6700 ada 17 parseldeki arsaya vekil edeninin de katkıda bulunduğunu açıklayarak fazlaya dair hakkı saklı tutularak 2000 TL.nin dava tarihinden itibaren faiziyle birlikte davalıdan tahsiline; bilahare 8.7.2008 tarihli ıslah dilekçesiyle 10.625 TL katkı payı alacağının en yüksek faiz oranıyla birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, niza konusu taşınmazın eşler arasında mal ayrılığının geçerli bulunduğu dönemde edinildiğini, davacının katkısı bulunmadığını açıklayarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının ziynet eşyaları ile katkıda bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 8223,75 TL"nin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla talebin reddine; hükmolunan alacağın 2000 TL"sine dava, kalan kısmına ıslah tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, mal ayrılığı döneminde edinilen mala yapılan katkı payı alacağına ilişkindir.
Taraflar 16.1.1997 tarihinde evlenmişler, 6.9.2002 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hüküm 13.9.2005 tarihinde kesinleşmekle evlilik birliği son bulmuştur.TMK.nun 225.maddesinin 2.fıkrasına göre evliliğin boşanma ile sona erdirilmesi durumunda, eşler arasında mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle son bulur. Sözleşme ile başka mal rejimi seçilmediğinden 1.1.2002 tarihine kadar 743 sayılı MK.nun 170.maddesi gereğince mal ayrılığı, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı 6.9.2002 tarihine kadar ise 4721 sayılı TMK.nun 202.maddesi uyarınca yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. Dava konusu arsa vasıflı 6700 ada 17 parselde kayıtlı taşınmaz 12.11.1999 tarihinde satın alma yoluyla davalı ... adına tescil edilmiş, boşanma davasının açıldığı tarihten sonra 12.6.2003 tarihinde tapuda yapılan satış işlemi ile davalının kardeşi- Ayşe Atlı’ya devredilmiştir. Dava konusu taşınmaz mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinildiğinden uyuşmazlık Borçlar Kanununun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulacaktır. Buna göre, eşlerin birbirlerinin mal varlıklarının edinilmesine katkılarının kanıtlanması durumunda katkı oranında alacak hakkı doğar. Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen taşınmaza vekil edeninin kişisel malı olan ziynet eşyalarının paraya çevrilmesi suretiyle katkıda bulunduğunu açıklayarak katkı payı alacağı isteğinde bulunmuştur. Davalı yan, davacının çalışmadığını, katkısı olmadığını bildirmiştir. Davacı tanıkları, davalının asgari ücretle çalıştığını, uyuşmazlık konusu arsanın alımı sırasında davacının nişan ve düğün törenlerinde takılan ziynet eşyasının bozdurularak peşinat olarak verildiğini, kalan bedelin davalı tarafından taksitler halinde ödendiğini, hatta borcun rahat ödenmesi için davacı çalışmadığından 4-5 yıl kadar davacının ailesine ait bir evde bedelsiz oturduklarını bildirmiştir. Davalı tanıkları ise, nizalı taşınmazın alımı sırasında davalının ailesinin kısmen karşılıksız, kısmen borç vermek şeklinde destek olduklarını, bedelin tümüyle davalı tarafından ödendiğini, davacının ev hanımı olduğunu ifade etmişlerdir.
Mahkemece, davacı tanıkları tarafından bildirilen ziynet eşyaları ve dava konusu taşınmazın değeri bakımından bilirkişi incelemesi yaptırılmış; davacının ziynet eşyalarının dava konusu taşınmazın alım tarihindeki değerinin, taşınmazın alım tarihindeki bedeline oranlanması suretiyle belirlenen katkı oranının, dava konusu taşınmazın keşifte belirlenen sürüm değeriyle çarpılması sonucu bulunan miktar üzerinden davanın kabulüne karar verilmiştir. Somut olayda, dava konusu taşınmaz eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde satın alınarak davalı adına tescil edildiğine ve uyuşmazlık katkı payı alacağı isteğine ilişkin bulunduğuna göre, mahkemece taşınmazın tasfiye tarihi itibariyle değerinin nazara alınarak belirlenen alacağa hükmolunması doğru değildir. Tanıklar tarafından bildirilen ve kısmen sunulan fotoğraflarda görülen davacının ziynet eşyalarının dava konusu taşınmazın alındığı tarih itibariyle değeri kuyumcu bilirkişi tarafından açıklanmıştır.
Mahkemece yapılacak iş, kişisel mal olduğu ve taşınmazın alımına katkıda bulunulduğu belirlenen davacının ziynet eşyalarının dava konusu taşınmazın alındığı tarih itibariyle değeri olan 774 TL"nin, yine dava konusu taşınmazın alım tarihi itibariyle belirlenen değerine (2000 TL) oranlanması suretiyle, davacının katkı oranının tespiti; bulunacak bu oranın dava konusu taşınmazın dava tarihi itibariyle belirlenen değeri olan 5000 TL. ile çarpılması sonucu davacının katkı payının hesaplanması ve sonucuna göre hüküm kurulmasıdır. Davanın katılma alacağı olarak düşünülmesi ve taşınmazın tasfiye anındaki değerinin hükme esas alınması doğru olmamıştır. Toplanan deliller ve tüm dosya kapsamı itibariyle, davalı vekilinin sair temyiz itirazları ise yerinde bulunmamıştır.
Davalı vekilinin yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulü ile usul ve yasa hükümlerine uygun bulunmayan hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve 126,90 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 15.04.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.