MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava nitelikçe, meslek hastalığına bağlı olarak %11 oranındaki sürekli iş göremezliğinin 11.11.2008 tarihinde artarak %37,20 oranına yükselen davacının %26,20 oranındaki fark maluliyeti için manevi tazminat istemine yöneliktir.
Mahkemece, davacının öncesinde aynı işveren aleyhine %11 oranındaki meslek hastalığı maluliyeti için açtığı tazminat davasında alınan ve %80 oranında davalı işveren, %20 oranında ise davacı işçi kusurunu belirtir rapor esas alınarak manevi tazminat isteminin kabulüne karar verilmişse de varılan bu neticeye eksik inceleme ve araştırma ile sonuca gidildiği anlaşılmaktadır.
İşverenin, tazminattan sorumlu tutulması giderek, tazminat miktarının belirlenmesinde; meslek hastalığının tespit tarihinde yürürlükte bulunan İş Kanunun 77. ve iş sağlığı ve güvenliği yönetmeliğinin öngördüğü önlemlerin işyerinde olup olmadığının saptanması ile mümkündür. Bu yön ise yani işverenin meslek hastalığının oluşumunda kusurlu olup olmadığı, varsa kusur oranı, uzman bilirkişiler tarafından düzenlenecek kusur raporu ile tespit edilecektir. Yukarıda açıklanan bu hususlar meslek hastalığının artması halinde oluşan fark maluliyet içinde geçerlidir. Fark maluliyete dayanılarak açılan tazminat davalarında maluliyetteki artış oranının ayrı bir olay olarak değerlendirilmesi ve sigortalının fark maluliyetinin oluşumunda işveren kusurunun ayrıca tespiti gerekir.
Somut olayda, davacının %26,20 oranındaki fark maluliyetinin oluşumunda tarafların kusur oranları ayrıca ortaya konulmadan sigortalının önceki %11 oranındaki meslek hastalığı maluliyetine göre alınan rapordaki kusur oranları gözetilerek neticeye varılması doğru olmamıştır.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan, yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
Yapılacak iş, davacının %26,20 oranındaki fark maluliyeti için işçi sağlığı iş güvenliği konularında uzman bilirkişilerden, İş Kanununun 77. Maddesi ile yönetmelik hükümleri göz önünde tutularak yöntemince rapor almak, alınan raporu mevcut delillerle birlikte değerlendirmek ve buna göre karar vermekten ibarettir.
Ayrıca Mahkemenin kabul ve uygulaması bakımından da hüküm altına alınan manevi tazminat miktarı azdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların sair temyiz itirazlarının ileride incelenmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflara iadesine
16.03.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.