MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, makam tazminatı, fazla mesai ücreti, ücret, ikramiye, kar payı, yolluk ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının ortalama olarak haftanın 3 günü en az 2 saat fazla mesai yaptığını, aralık ve ocak aylarında her gün 23:00/24:00 saatlerine dek çalıştığını, bu dönemlerde Cumartesi günleri de saat 17:00"a kadar çalıştığını, 2006 yılı Ekim ayında bilgisayar programı değiştiğinden 2007 yılı Haziran ayına dek hemen her akşam en az 3 saat fazla mesai yaptığını, bu dönemde cumartesi-pazar günlerinde de fazla mesai yaptığını, 2006 yılında davalının satış hazırlıkları nedeni ile raporlama için 3 ay hafta içi fazla mesaiye kaldığını, 2005 yılında Tramer tarafından talep edilen bilgilerin temini için Kasım ve Aralık ayları ile 2006 yılının Ocak ayında haftada her gün 3 saat fazla mesai yaptığını, 2007 yılının Nisan ve Ekim aylarında..Denetçilerinin denetimi esnasında hafta içi her gün ve Cumartesi günleri fazla mesai yaptığını, bunlar dışında ayda 1 kere cumartesileri Yönetim Kurulu toplantıları nedeni ile normal mesai gibi çalıştığını, davacının kaza müdürü, nakliyat müdürü, tarım müdürü olarak çalıştığı dönemlerde görevli olarak şehir dışında yaptığı faaleyetler nedeni ile davalının Seyahat ve Harcırah Yönetmeliği gereğince yapılması gereken yolluk ödemelerinin yapılmadığını, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, fazla mesai ücreti, ikramiye, il dışı görevlendirmeler için yolluk, makam tazminatı alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, yönetici konumundaki davacının diğer çalışanlar gibi mesai saatleri ile bağlı olmadığını, normal olarak mesai saatleri sonrasında da çalışması gerektiğini, ücretinin de buna göre mutabakat ile tespit edildiğini, görev ve sorumluluklarına uygun ücret ödendiğini, yolluk alacağının bulunmadığını, bölge müdürlüklerini ziyaret etmenin davacının görev tanımı içinde olduğunu, ziyaret esnasındaki tüm giderlerin davalı tarafından karşılandığını, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının davalı şirkette 31/09/2000 tarihli sözleşme ile kaza/ nakliyat müdür vekili olarak göreve başladığı, 01/01/2007 tarihinden sonra kaza ve tarım müdürü olarak çalıştığı, iş akdinin 02/06/2010 tarihinde sona erdiği, taraflar arasında imzalanan sözleşmenin 3. maddesine göre belirlenen ücret kaza ve nakliyat müdürlüğü görevi için kararlaştırıldığından nakliyat müdürlüğü ve sonrasında tarım müdürlüğü görevi için ayrı bir ücret talep edemeyeceği, haftalık 45 saati aşan fazla mesai yapması nedeni ile fazla mesai alacağı olduğu, işyerinde ikramiye uygulamasının 2002 yılından itibaren kaldırıldığı ve bu tarihten sonra ikramiye ödenmediği anlaşılmakla, 1475 sayılı yasanın yürürlükte olduğu dönem itibari ile ikramiye uygulamasının kaldırılması iş koşulu haline geldiğinden davacının ikramiye talep edemeyeceği, işyerinde şehir dışına giden personelin ulaşım ve konaklama giderlerinin şirket tarafından karşılandığı ancak yolluk uygulaması olduğu kanıtlanmadığından ve yol ve konaklama giderlerinin işverence ödenmiş olması nedeni ile davacının yolluk alacağı bulunmadığı, işyerinde birim müdürlerine makam tazminatı ödemesi yapıldığı, makam tazminatının çalışanlara taşıdıkları ünvan dolayısıyla ödenmesi gereken bir tazminat olması nedeni ile diğer birim müdürlerine göre farklı makam tazminatı ödenmesi sebebi ile davacının fark makam tazminatı alacağı olduğu, 26/08/2014 tarihli ek bilirkişi raporuna göre..Müsteşarlığı denetimi sonucu düzenlenen bilançoya göre davalı şirketin 2009 yılında zarar etmesi nedeni ile kar payı alacağı olmadığı gerekçesi ile fazla mesai ücreti ve makam tazminatı taleplerinin kabulüne, sair taleplerinin reddine karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.

Somut uyuşmazlıkta, dosyaya 38 adet “TAŞIT GÖREV EMİRİ” başlıklı belge ibraz edilmiştir. Bu belgeler taraflardan sorulmalıdır. Bu belgelerin davalıyı bağlayıcı belgeler olduğunun anlaşılması halinde, bu belgelerde “FAZLA MESAİ” adı ile davacının görevleri belirtildiğinden münferiden bu tarihler itibari ile fazla mesai çalışmasının hesaplanması gerekmektedir.
Hesaplancak bu miktarlar belgeye dayalı olacağından, bu belgelere göre yapılan fazla mesai ücretinden takdiri indirim de yapılmamalıdır.
3-Davacının yolluk alacağı talebi açısından, bilirkişi raporunda; davalının “SEYAHAT VE HARCIRAH YÖNETMELİĞİNDE” yurt içi yolluk listesinin mevcut olmadığı, bunun nedenle davalıdan gündelik yolluk miktarının sorulması üzerine cevaben, davalı bünyesinde 2005-2008 yıllarında yolluk uygulamasının bulunmadığının, şehir dışı göreve giden personelin ulaşım ve konaklama bedelinin davalı tarafından karşılandığının bildirilmesi nedeni ile yolluk uygulamasının kanıtlanamadığı belirtilmiştir.
Oysa, dosyada mevcut davalı işverenliğe ait “SEYAHAT VE HARCIRAH YÖNETMELİĞİNDE” yolluğun, görev ile yolculuk, eğitim ve benzeri/sair durumlarda gündelik yemek ve konaklama ile yol giderini karşılayacağı belirtilmiş olup, “EKTE” miktarların belirtildiği açıklanmış ise de eki bulunmamaktadır.
Bu itibarla, davalı tarafa yolluk miktarlarını gösteren bahsi geçen Yönetmelik ekini ibraz etmesi için HMK 220. maddeye göre süre verilerek işlem yapılmalı, dosya kapsamındaki deliller bütünlükle ele alınarak, davacının yolluk alacağı irdelenerek sonuca gidilmelidir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepleren dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12/05/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.