MAHKEMESİ : İZMİR 3. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/10/2013
NUMARASI : 2013/170-2013/729

Taraflar arasında görülen yardım nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin anne ve babasının 2012 yılında boşandıklarını, Bilkent Üniversitesi Bankacılık ve Finans bölümü öğrencisi olduğunu, davalının emekli olduğunu ve Torbalı ile Dikili"de taşınmazlarının olduğunu belirterek, aylık 700 TL yardım nafakasının davalıdan alınarak müvekkiline verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili dilekçesinde; müvekkilinin ekonomik durumunun iyi olmadığını, taşınmazlarının müvekkilin babasından kaldığını ve kardeşleri ile ortak kullandıklarını, davacının diğer kardeşi için aylık 300 TL nafaka ödediğini, aylık 1340 TL emekli maaşı aldığını ve bankalardan çekmiş olduğu kredilere ödeme yaptığını, davacının ihtiyaçlarını elinden geldiği kadar karşılamaya çalıştığını belirterek, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabulü ile; dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 400 TL yardım nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yardım nafakası istemine ilişkindir
Türk Medeni Kanununun 364/1. maddesine göre; herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan alt soyuna nafaka vermekle yükümlüdür. Aynı kanunun 365. maddesinin 2. fıkrasında davanın; davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibaret olduğu düzenlenmiştir.
Aynı Kanunu"nun 328/2. maddesine göre; çocuk ergin olduğu halde eğitime devam ediyorsa, ana ve babasının durum ve koşullarına göre kendilerinden beklenebilecek ölçüde olmak üzere eğitimi sona erinceye kadar çocuğa bakmakla yükümlüdürler.
Hukuk Genel Kurulu"nun 07.06.1998 gün, 1998/656-688 sayılı ilamında yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Yardım nafakasına karar verilebilmesi için nafaka isteyenin yardım edilmemesi halinde zarurete düşeceğinin anlaşılması gerekmektedir. Zarurete düşme terimi çok sıkıntılı bir durumu ve ekonomik şartları ifade eder. Hükmedilecek yardım nafakasının miktarı yalnızca sözkonusu sıkıntılı durumu önlemeye matuftur. Yardım nafakası yoluyla nafaka isteyenin geçiminin ve her türlü gereksinmelerinin sağlanması gerekmez.
Eğitimine devam eden reşit birey kendi emek ve geliriyle yaşamını sürdürmekten yoksun ise anne ve babasından öğrenimini tamamlayıncaya kadar yardım nafakası isteyebilir. Ne var ki, bunu vermekle yükümlü tutulacak kişilerin geçim sıkıntısına düşürülmemesi asıldır. Bunun için belirlenen nafakanın; davacının geçinmesi için yeterli, nafaka yükümlüsünün geliriyle orantılı olacak şekilde Türk Medeni Kanun"un 4.maddesindeki hakkaniyet ilkesi de gözetilerek takdir edilmesi gerekir.
Tüm bu açıklamalardan dosyadaki bilgi ve belgelerden; (kolluk araştırmasına göre) davacının Bilkent Üniversitesi Bankacılık ve Finans bölümü öğrencisi olduğu, annesi ve kız kardeşi ile birlikte kendilerine ait evde yaşadığı, davacının annesinin aylık gelirinin 2.000 TL olduğu; davalının ise emekli öğretmen olduğu 1340 TL maaş aldığı, annesi ve kardeşi ile aynı evde yaşadığı, üzerine kayıtlı hisseli taşınmazın ve aracının olduğu müşterek diğer kızı için aylık 300 TL nafaka ödediği anlaşılmaktadır.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında somut olayda; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği ve davalının gelir durumu, müşterek diğer çocuğa ödemekte olduğu nafaka miktarı nazara alındığında hükmedilen nafaka miktarı, davalının tespit edilen geliri ile mütenasip olmayacak şekilde biraz fazla olup, Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun görülmemiştir.
O halde mahkemece yapılacak iş; davacının giderleri ve nafaka yükümlüsü davalının geliriyle orantılı olacak şekilde, hakkaniyet ilkesi de gözetilerek uygun bir nafakaya hükmetmek olmalıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.