MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 02/04/2013 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kurum zararının giderilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı; davalının ... görevini vekaleten yürüttüğü dönemde Urla Belediye Meclisi veya Encümeni tarafından herhangi bir yetki verilmediği halde, 5393 sayılı Belediye Kanunu "nun belediye başkanının görev yetkilerini düzenleyen 38 ve 49. maddeleri hükümlerine aykırı olarak 20/03/2008 tarihli belediye aleyhine hükümler içeren toplu iş sözleşmesi imzaladığını ve belediyenin zarara uğramasına sebeb olduğunu belirterek, uğranılan zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı ise, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ceza dosyasında alınan bilirkişi raporu benimsenerek istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinde; Urla Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/537 esas ve 2011/931 karar sayılı dava dosyasında yer alan ve mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda; 20/03/2008 tarihinde ... ile Genel-İş Sendikası arasında 01/03/2008 - 28/02/2010 dönemi için geçerli bulunan toplu iş sözleşmesinin işveren adına Belediye Başkanı ... tarafından imzalandığı, 5393 sayılı Belediye Kanunu "nun 49. maddesinin 8. fıkrasında personel giderleri için yapılacak harcamaya azami sınır getirildiği, 2008 yılı için harcama tutarının 3.981.432,53 TL olması gerektiği, buna rağmen toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan personel işçi giderinin 5.372.141,39 TL olarak gerçekleştiği, böylelikle azami tutarın imzalanan sözleşme ile 1.390.708,86 TL aşıldığı ve bu miktarın belediyenin zararını oluşturduğu, sözleşme maddelerinin tek tek irdelenmesinin ve aynı konudaki eski ve yeni sözleşme maddelerinin mukayese edilmesinin herhangi bir sonuca götürmeyeceği, esas olan kriterin işçilere ne gibi haklar verilirse verilsin sözleşme hükümleri ile getirilen yıllık harcamaların 5393 sayılı Belediye Kanunu "nun 49. maddesinin 8. fıkrasında belirtilen oranı geçmemesi gerektiği yönünde görüş ve tespitlere yer verildiği anlaşılmaktadır.
Şu durumda, davacı tarafından imzalanan davaya konu 20/03/2008 tarihli toplu iş sözleşmesi hükümleri ile daha önce davacı ... tarafından imzalanan toplu iş sözleşmesi hükümleri mukayese edilmeden personel giderleri yönünden 5393 sayılı Belediye Kanun"un 49. maddesinin 8. fıkrasında belirlenen oranın aşıldığının kabulü ile dava konusu zarar miktarının belirlenmesi doğru değildir. Mahkemece, iş hukuku alanında ve toplu iş sözleşmesi konususunda uzman bilirkişilerden oluşacak heyetten rapor alınarak ve varsa daha


önce davacı ... tarafından imzalanan toplu iş sözleşmesi hükümleri ile davaya konu sözleşme hükümleri mukayese edilerek, imzalanan toplu iş sözleşmesi ile uğranılan zarar hesabının yapılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekir. Açıklanan nedenle yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak eksik inceleme ile verilen kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/11/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.