MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... 1. Bölge Başkanlığı aleyhine 21/03/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; açılan davanın kabulüne dair verilen 23/01/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, davacı hesabına banka tarafından konulan blokenin kaldırılması istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı bankanın zimmetine para geçirdiği iddiasıyla hakkında suç duyurusunda bulunduğunu yapılan yargılama sonucunda... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/191 esas ve 2010/135 karar sayılı kararı ile beraat ettiğini ancak davalı bankanın hesaptaki blokeyi kaldırmadığını belirterek paranın işleyecek yasal faiziyle birlikte kendisine ödenmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, servis görevlisi olarak görev yapan davacının görevi nedeniyle kendisine tevdi edilen bankaya ait veya bankaya emanete bırakılmış para veya kıymetleri usulsüz işlemleri ile zimmetine geçirdiğinin tespit edildiğini beyanla istemin reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, mudilerin zararını ceza yargılaması aşamasında giderildiğinden haksız yere paranın üstüne konulan blokenin kaldırılması gerektiği gerekçesiyle istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/191 - 2010/135 sayılı beraat kararının Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 20/12/2012 gün ve 2011/2803- 2013/66 sayılı ilamı ile sanığın kendi şifre parafıyla gerçekleştirdiği mudi ...."ya ait hesaba ilişkin 26/01/2007 tarih F00366 nolu 21 TL"lik para çekme fişi ve mudi ...."e ait hesaba ilişkin 23/10/2007 tarih F00629 nolu 95 TL"lik para çekme fişine dair işlemlerde mudi imzasının bulunmaması, ayrıca mudilerin söz konusu işlemlerle para çekmediklerini beyan etmeleri karşısında, bu eylemler yönü ile sanığa atılı zimmet fiilinin gerçekleştiği gözetilerek, uzman bilirkişi heyeti maarifetiyle yeniden inceleme yapılıp, gerekirse diğer mudilerinde dinlenilmesi suretiyle, sanığın varsa başkaca zimmet eylemleri tespit edilerek zimmet miktarı ve banka zararının tam olarak belirlenip sanığın hukuki durumu, tayin ve tespiti gerekirken, beraatine karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesiyle bozulduğu anlaşılmaktadır. Yargıtay özel dairesinin bozma kararından sonra yapılan yargılama sonucunda sadece kararda adı geçen iki mudiye yapılan ödemeler esas alınarak davacı hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Oysa, Yargıtay 7. Ceza Dairesi bozma kararında diğer mudilerin de dinlenilmesi gerektiğini vurgulamış olup ceza mahkemesi tarafından gerekli tahkikat yapılmadan hüküm kurulmuştur.
Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, hukuk hakimi yönünden bağlayıcı değildir. Bu durumda; mahkemece yapılması gereken ceza dosyası ve müfettiş raporları ile birlikte dosyanın uzman bilirkişiye tevdi edilerek alacak miktarı konusunda düzenlenecek bilirkişi raporu sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile istemin kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya uygun olmamış, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/11/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.