MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21/10/2015 tarih ve 2014/156-2015/317 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı banka şubesinden çeşitli tarihlerde almış olduğu kredilerden istihbarat, kredi açılış, kredi tahsis ve değerlendirme ücreti adı altında 8.607,00 TL kesinti yapıldığını, talep edilmesine rağmen iade edilmediğini, kesintilerin haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, 8.607,00 TL’nin alındığı tarihlerden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu ücretlerin sözleşme özgürlüğü kapsamında talep edilmekte olup haksız şart kabul edilemeyeceğini, kesintinin sözleşme hükümlerine ve bankacılık yeknesak uygulamalarına göre yapıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının 30/04/2008 tarihli 20.000 TL, 29/07/2009 tarihli 14.000 TL ve 08/04/2011 tarihli 10.000 TL tutarlı krediler kullandığı, genel kredi sözleşmesi nedeniyle davacıdan tahsil edildiği anlaşılan masrafların davacı ile müzakere edilmeyen genel işlem şartına dayandığı, bu nedenle bireysel kredi kaynaklı 512,40.TL ve ticari kredi kaynaklı 8.543,40 TL"nin iadesinin talep edilebileceği, tüketici kredisi kapsamında alınan 512,40 TL masrafın söz konusu kredinin kullanılması için zorunlu ve belgeli masraflardan olmadığı, diğer kesintilerin ticari kredi kaynaklı olup mahkemenin konusu dışında kaldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabülüne, 512,40 TL masrafın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, tüketici kredisi ve ticari nitelikli genel kredi sözleşmesi kapsamında davacıdan yapılan kesintilerin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece, yazılı şekilde, tüketici kredisi kapsamında yapılan kesintilerin davacıya iadesi gerektiği, bunun dışındakalan diğer kesintilerin ticari kredi kaynaklı olduğu ve mahkemenin konusu kapsamında olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir. Oysa, taraflar arasında düzenlenen kredinin ticari kredi olduğu sabit olduğuna ve 6102 sayılı TTK’nin 4. maddesinde, bankalara, diğer kredi kuruluşlarına, finansal kurumlara ve ödünç para verme işlerine ilişkin düzenlemelerde öngörülen hususlardan doğan hukuk davalarının ticari dava olduğu belirtildiğine göre, uyuşmazlığın çözümünde ticaret mahkemesi görevlidir. Ancak, mahalde ayrı bir ticaret mahkemesi bulunmadığından, mahkemenin ticaret mahkemesi sıfatıyla görevli olduğu nazara alınarak davacıya gerekli harçların tamamlatılması ve böylece mahkemece, işin esasına girilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekmekteyken davanın kısmen reddine karar verilmesi doğru görülmeyip kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın resen BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.