MAHKEMESİ : ÇİVRİL ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/04/2013
NUMARASI : 2012/408-2013/217

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 2010 yılında evlendikleri, bu evliliklerinden müşterek üç çocuklarının bulunduğunu, davalının evi ve müvekkili ile ilgilenmediğini, müvekkilinin hamile olduğu dönemlerde müvekkiline gerekli psikolojik desteğini göstermediğini, müvekkilinin ailesinin yanına taşındığını, tarafların müşterek çocuklarının şu anda küvezde bulunduğunu, davalının müşterek çocuklarıyla da ilgilenmediğini, şu anda müvekkiline ve çocuklarına ailesinin baktığını, tüm bu nedenlerle müşterek çocukların her biri için aylık 500"er TL, müvekkili için 500,00 TL olmak üzere toplam 2.000,00 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; davacının ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispatlayamadığı ve lehine tedbir nafakası takdir edilmesini gerektirir koşulların oluşmadığı kanaatine varılarak, davacının kendisi için talep ettiği tedbir nafakası talebinin reddine, çocukların anneleriyle birlikte kalıyor olmaları, hakkaniyet ilkesi, müşterek çocukların üçüz olup ihtiyaçlarının çok olduğu dikkate alınarak, çocuklar yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilerek, çocuklar için ayrı ayrı dava tarihinden itibaren aylık 125,00’er TL tedbir nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, aşağıda yer alan temyiz itirazı dışındaki sair temyiz itirazları yerinde değildir.
TMK’nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hâkimin müdahalesini isteyebilirler. Hâkim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine Kanunda öngörülen önlemleri alır. Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hâkim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetimine ilişkin önlemleri alır.
Tedbir nafakasında eşlerin birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve malvarlıkları ile katkıda bulunmaları gerekir (TMK md. 186/son).
Ayrıca, TMK"nun 327/1 maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder (TMK.md.328/1).
Küçüğe fiilen bakan ana veya baba, diğerine karşı çocuk adına nafaka davası açabilir (TMK.md.329/1).
Somut olayda dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının ev hanımı olduğu herhangi bir gelirinin olmadığı; davalının minibüsçülük yaptığı, babasına ait evde oturduğu, kira ödemediği tespit edilmiştir. Tarafların müşterek çocuklarının 2012 doğumlu ve üçüz oldukları, davacının yanında kaldıkları anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca; tarafların sosyal ve ekonomik durumları, müşterek çocuğun yaşı ve eğitim durumu, ihtiyaçları, nafakanın niteliği, ekonomik göstergelerdeki değişim nazara alındığında; müşterek çocuklar için takdir edilen aylık 125,00"er TL nafaka az olup TMK’nın 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamıştır. Mahkemece müşterek çocukların geçimi için gerekli, davalının mali ve sosyal durumuna uygun, hakkaniyet ölçüsünde daha makul bir nafakaya hükmedilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.