Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki şikayetçi vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından başlatılan takibin kesinleşmesi üzerine borçlunun hissedar bulunduğu taşınmazına haciz konulmuş ve akabinde alacaklının talebi üzerine taşınmazda oturan şikayetçi kiracıdan aylık toplam kiranın 1/4 ‘ünü  icra dosyasına yatırmasının icra müdürlüğünce muhtıra ile istenmesi üzerine, şikayetçi, bu yeri borçludan kiralamadığını, bu nedenle muhtıranın muhatabı olmadığını ileri sürerek muhtıranın iptalini talep etmiştir.
Borçlu Y.Ö , şikayetçinin bulunduğu taşınmazın ¼ oranında maliki olup borcu sebebi ile taşınmazındaki bu hissesine haciz konulmuş ve alacaklının talebi üzerine şikayetçiden, İİK.nun 92/3. maddesi uyarınca kira paralarının icra müdürlüğüne ödenmesi muhtıra ile istenmiştir. Görüldüğü gibi borçlu Y.Ö ’nin taşınmazda ¼ hisse sahibi olup, bu taşınmazı diğer hissedarlar ile birlikte yapılan yazılı kira sözleşmesi ile 2001 yılında Akın Gayrimenkul ortaklığına kiraya verdikleri hususu tartışmasızdır. Kira sözleşmesinin 1. maddesinde taşınmazın kullanıma uygun hale getirileceği, 4. maddesinde kira miktarının taşınmazdaki payları oranında mal sahiplerine ödeneceği, mal sahiplerinin yükümlülükleri başlıklı kısmın 2. maddesinde kiracı gayrimenkul ortaklığının bir kısım yerleri 3. şahıslara kiralamakta serbest olduğu belirtilmiştir. Buna göre mal sahipleri tarafından taşınmazı kiralama yetkisi kiracıya devredilmiş olmaktadır. Kiracı da bu yetkiye istinaden B.K.nun 259. ve devamı maddeleri uyarınca taşınmazın bağımsız bölümlerini şikayetçi ve diğer 3. şahıslara kiralamış olmakla bağımsız bir kira akti oluşturmuştur. Bu durumda alt kiracılar kiralayan konumunda olan bu şirkete karşı kira parasından sorumlu olurlar. Kira paralarının da bu gayrimenkul ortaklığına ödenmesi sözleşme gereğidir. Zira, ilk kiralayan ile alt kiracı arasında akti bir ilişki yoktur. Aksinin kabulü sözleşmeye müdahale olup sözleşmenin hükümsüzlüğünü doğurur. Bu nedenledir ki kira paralarının, borçlunun kiralayan sıfatıyla imzaladığı kira sözleşmesindeki kiracısı yerine doğrudan alt kiracılardan istenmesi yerinde değildir. O halde mahkemece şikayetin kabulü gerekirken reddine karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Şikayetçi vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA),  17.02.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.