MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, davalıların Kat Mülkiyeti Kanununa aykırılık teşkil edecek şekilde ana gayrimenkul ve ortak kullanım alanlarında değişiklikler yaptıklarını, kat maliklerinden izin almadan binanın giriş katında bulunan davalıların, camları kırıp kapı açmak suretiyle hem binanın ortak kullanım alanlarını işgal ettikleri, hem de binanın dış görünüşünde estetik bozukluğa neden olduklarını, yaptıkları bu değişikliklerle diğer kat malikleri ile müvekkilinin haklarını ihlal ettiklerini, Kat Mülkiyeti Kanununa aykırı olarak yapılan değişikliklerin tespiti ile eski hale getirilmesi istenilmiştir.
Mahkemece dosya içerisinde bulunan 13/06/1995 tarihli kararda tüm kat maliklerinin dava konusu projeye aykırılıklara ilgili onay verdiği anlaşıldığı, bu durumda davacının dava açmasının Medeni Kanunun 2. maddesinin 2. fıkrasındaki hakkın kötüye kullanılması olduğu anlaşıldığından davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla kanunsal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Mahkemece ana taşınmazda yapılan eklenti ve imalatların 13/06/1995 tarihli kat malikleri kurulu toplantısında alınan muvaffakat nedeniyle davanın reddine karar verilmiş ise de bu muvaffakat uyarınca bir tadilat projesi hazırlanarak, belediyece tasdik edilip proje değişikliğinin tapuya işlendiğine dair dosya içerisinde herhangi bir belge olmadığından mahkemece yapılacak iş halen yürürlükte bulunan geçerli mimari proje ve anataşınmaza ait yönetim planı hükümlerine göre varsa aykırılıkların tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 06/11/2017 gününde oy birliği ile karar verildi.