Ankara Ceza Kararları - Tasarlayarak öldürme - kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/962 Esas 2016/2448 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/962
Karar No: 2016/2448
Karar Tarihi: 09.05.2016

Tasarlayarak öldürme - kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/962 Esas 2016/2448 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, kasten öldürme suçundan müebbet hapis cezası ve kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 12 yıl 6 ay hapis cezası verdi. Bu karar önceden Yargıtay 1. Ceza Dairesi tarafından onaylanmıştı. Ancak Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerini iptal etmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması hukuka aykırı bulunarak hüküm fıkrasında değişiklik yapıldı. Dosya kapsamına göre, suç mağduru 18 yaşından küçük olduğu için lehe olan TCK'nın 82/1-e maddesi uygulanması gerekiyordu, ancak mahkeme aynı maddenin diğer bölümleri yerine TCK'nın 81, 35, 62, 53. maddelerini uygulayarak hüküm kurdu. Bu nedenle, karar bozuldu ve hükümlü için yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 82/1-a, 62, 53. maddeleri (kasten öldürme suçu için)
- Türk Ceza Kanunu'nun 81, 35, 62, 53. maddeleri (kasten öldürmeye teşebbüs suçu için)
- Türk Ceza Kanunu'nun 448, 59, 31, 33, 5237 sayılı TCK'nın 82/1-e, 35, 62, 53 maddeleri (lehe yasa karşı

1. Ceza Dairesi 2016/962 E. , 2016/2448 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tasarlayarak öldürme, kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : 1-Kasten öldürme suçundan;TCK.nun 82/1-a, 62, 53. maddeleri uyarınca; Müebbet hapis cezası
2-Kasten öldürmeye teşebbüs suçundan; TCK.nun 81, 35, 62, 53. maddeleri uyarınca; 12 yıl 6 ay hapis cezası
TÜRK MİLLETİ ADINA

Hükümlü ... hakkında, taammüden adam öldürmek ile adam öldürmeye teşebbüs suçlarından 765 sayılı TCK"nın 450/4, 59, 31, 33, 448, 62, 59, 31, 33. maddeleri gereğince kurulup, Yargıtay 1. Ceza Dairesince onanmak suretiyle kesinleşen hükümlerden sonra yürürlüğe giren, 5237 sayılı TCK"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi uyarınca duruşma açılarak yapılan uyarlama sonucu kurulan hükümlerde bozma ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümlü müdafiinin sübuta, vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,
1) Hükümlü ... hakkında ...."ı tasarlayarak kasten öldürme suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu maddeyle yaptığı uygulamanın hukuka aykırı olduğu anlaşılmakta ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan, 5237 sayılı TCK."nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesi"nin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine", şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle (DÜZELTİLEN) resen de temyize tabi hükmün, tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA);
2) Hükümlü hakkında ..."ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmü yönünden yapılan incelemede ise;
a) Dosya kapsamına göre mağdur ..."ın 1962 doğumlu olup suç tarihi itibariyle 18 yaşından küçük olması nedeniyle ona karşı işlenen eylemin 5237 sayılı TCK"nun 82/1-e maddesine uyduğu, lehe yasa karşılaştırmasının 765 sayılı TCK"nun 448, 62, 59, 31, 33, 5237 sayılı TCK"nun 82/1-e, 35, 62, 53 maddeleri nazara alınarak yapılması gerektiği gözetilmeden aynı yasanın 81, 35, 62, 53. maddelerinin tatbiki suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 09/05/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.