MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından kusur belirlemesi ve kadın yararına hükmolunan maddi tazminat yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise hükmolunan maddi tazminat miktarı ve kendisinin reddedilen manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların boşanmayı gerektirir kusurlu bir davranışının varlığı kanıtlanamamıştır.
Türk Medeni Kanununun 166/1-2 maddesi uyarınca; boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, ortak hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Tanık anlatımlarında geçen olaylardan sonra evlilik birliği devam etmiştir. Tanıkların görgüye yönelik herhangi bir beyanları bulunmadığı gibi, davalı-davacı kadından aktarılan duyumlarla boşanmaya karar verilemez. Oysa dinlenen tanıkların sözlerinin bir kısmı Türk Medeni Kanununun 166/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Türk Medeni Kanunun 166/1.maddesine dayalı olarak açılan bu davada davacı-davalı erkeğin kusurları ispat olunamamıştır. Durum böyleyken mahkemece davalı-davacı kadının davasının reddine karar verilmesi gerekirken; yetersiz gerekçeyle boşanma kararı verilmesi doğru değilse de; boşanma hükmü temyiz edilmediğinden bu husus bozma nedeni yapılmamış; yanlışlık eleştirilmekle yetinilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kadının tüm, davacı-davalı erkeğin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3-Mahkemece, davacı-davalı erkek tam kusurlu bulunarak davalı-davacı kadın yararına maddi ve manevi tazminata (TMK md. 174/1-2) hükmedilmiş ise de, yukarıda 1.bentte belirtildiği üzere davacı-davalı erkeğin kusurlu bir davranışı kanıtlanamamıştır. Davacı-davalı erkeğe bir kusur yüklenemeyeceğine göre Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi koşulları gerçekleşmemiştir. Davalı-davacı kadının maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Dürdane"ye yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, ve 136.00 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcını yatıran Durmuş"a geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.01.2016 (Çrş.)