MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2009 yılından itibaren ... San. Ve Tic. Ltd. Şti. ünvanlı şirkette bekçi olarak çalışmaya başladığını, 15.04.2010 tarihinde haklarını alarak çıkış yaptığını ve 01.07.2010 tarihinde tekrar işe başlayarak 07.03.2013 tarihinde emekli olduğunu, emeklilik sonrasında da çalışmasına ara vermeden devam ettiğini, çalıştığı firmanın 2013 yılı son aylarında şirket sahibine ait İstanbul merkezli olan davalı şirket ile birleşme sürecine girdiğini, birleşmeden üç dört ay sonra iş sözleşmesinin davalı işverenlikçe hiçbir gerekçe gösterilmeden feshedildiğini, işyerinde iki bekçi dönüşümlü olarak 08.00-20.00; 20.00-08.00 saatleri arasında çalıştıklarını, çalışma dönemi boyunca hafta tatili yapmadığını, ulusal bayram ve genel tatillerde de çalıştığını, ancak çalışmalarının karşılığının ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağını, davacının çalışma şartlarına ilişkin dava dilekçesindeki açıklamalarının gerçeği yansıtmadığını, şirket nezdinde herhangi bir alacağı bulunmadığını ileri sürerek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı, fazla mesai yapıp yapmadığı ve hafta tatili ile fazla mesai ücreti alacaklarının hesaplanması noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.Aynı ilkeler, hafta tatili çalışmasının ispatı bakımından da geçerlidir.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde, davalıya ait fabrikada bekçi olarak iki kişi çalıştıklarını, vardiyalarının haftalık dönüşümler ile bir hafta 08.00-20.00 saatleri arasında; diğer hafta ise 20.00-08.00 saatleri arasında olduğunu ve iki kişi çalıştıkları için hafta tatillerinde de aynı şekilde çalışmaya devam ettiklerini iddia etmiştir. Davalı ise cevap dilekçesinde, belirtilen çalışma şeklinin hayatın olağan akışına aykırı olduğunu beyan etmiştir.Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanığının davacı ile ortak çalışma dönemi bulunmadığı gerekçesiyle beyanına itibar edilmemiş, davalı tanık beyanları dikkate alınarak davacının fazla çalışma ücreti ile hafta tatili ücreti taleplerinin reddine karar verilmiştir.Ancak aynı işyerinde davacı ile birlikte çalışan diğer bekçi ...’ın aynı taleplerle aynı davalıya karşı açmış olduğu ... 11. İş Mahkemesinin 2014/341 Esas ve 2015/778 Karar sayılı dosyası, Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 15.03.2016 tarih ve 2016/2904 Esas ve 2016/6308 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinlemiş olup; emsal dosyada kabul edildiği şekilde, davacının bir hafta 08.00-20.00, bir hafta ise 20.00-08.00 saatleri arasında çalıştığı, vardiya değişimlerinin Pazar günü olduğu, davacının Pazar günleri gece vardiyasından gündüz vardiyasına dönerken 24 saat çalışmayarak hafta tatili kullandığı, vardiyaların haftada bir bu şekilde değiştiği, buna göre davacının ayda iki hafta tatilinde çalıştığı, iki hafta tatilinde ise dinlendiği kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı ile hafta tatili ücreti alacağının hesaplanması gerekirken yazılı gerekçe ile bu taleplerin reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 15.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.