MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi

-KARAR-

5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890,00 TL" dir.
Asıl davada her bir davacı için 333,35 TL, birleşen 2014/136 E. sayılı davada her bir davacı için 375,00 TL"nin tahsili istenilmiş, mahkemece, asıl ve birleşen davanın kabulüne dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre herbir davacı yönünden temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin asıl ve birleşen davaya yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin asıl ve birleşen 2014/136 E. sayılı davaya yönelik temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 29.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.