MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

K A R A R

01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı HMK’nın 321.maddesinin 2.fıkrasına göre; kararın tefhimi için hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte açıklanamadığı ve bu nedenle zorunlu olarak hüküm özetinin tefhim edildiği hallerde, gerekçeli kararın en geç bir ay içinde yazılarak tebliğe çıkartılması gerekir. Bu hüküm doğrultusunda, hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte tefhim edilmediği hallerde gerekçeli kararın taraflara tebliği zorunludur (Anayasa Mahkemesi Başkanlığı’nın (İkinci Bölüm) 20.03.2014 gün ve 2012/1034 Başvuru sayılı kararı da aynı yöndedir).
Mahkemece, taraflara tefhim edilen kısa kararda (hüküm özeti) hükmün tüm unsurları yer almakla birlikte kararın gerekçesinin tefhim edilememesi halinde temyiz süresi gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlar. Ancak, hüküm tüm unsurları ve gerekçesi ile birlikte tefhim edilmiş ise artık hükmün HMK’nın 321/2 maddesine göre usulüne uygun ve eksiksiz bir biçimde tefhim edildiği kabul edilir ve temyiz süresi tefhim tarihinden itibaren başlar. 5521 sayılı Kanun‘un 8.maddesinde yer alan ve temyiz süresinin başlangıcına esas alınan tefhim kavramının "hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte açıklandığı hal" olarak anlaşılması zorunludur.
Tarafların, gerekçeli karar tebliğ edilmeden önce, temyiz süre tutum dilekçesi veya gerekçeli temyiz dilekçesi sunmak suretiyle kararı temyiz ettikleri hallerde dahi, kararın gerekçesini dikkate alarak yeni temyiz gerekçelerine dayanmaları mümkün olduğundan, bu gibi hallerde bile gerekçeli kararın taraflara tebliği gerekir.
Davanın tümden kabulü yada reddi söz konusu olsa bile tarafların kararın gerekçesini temyiz etmekte hukuki yararları bulunabileceğinden, bu gibi durumlarda bile gerekçeli kararın yöntemince taraflara tebliği zorunludur.
Davalı ...’ın adresine 23.08.2010 tarihinde aynı çatı altında oturduğunu beyan eden kaynı Davut Kılıçaslan’a tebliğ edildiği, sonrasında gerekçeli karar tebliği için aynı adrese çıkarılan tebligat evrakının davalının adreste tanınmadığından bahisle iade edildiği, bunun üzerine mahkemece aynı adrese 7201 sayılı Kanunun 35. maddesine göre gerekçeli karar tebliği yapıldığı, bu tebliğ mazbatasının üzerinde, zarfta 30.04.2013 tarih ve 2013/177 sayılı mahkeme kararının bulunduğu şerhinin yeraldığı anlaşılmaktadır.

Gerçek kişilere Kanunun 35. maddesine göre tebligat yapılabilmesi için, tebligat yapılacak kişinin kendisine veya adresine kanunun gösterdiği usullere göre daha önceden tebliğ yapılmış olması, bu kişinin adresini değiştirmesi ve yenisini bildirmemiş olması, son olarak da adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin tespit edilememesi gerekir.
Somut olayda yasanın aradığı şartların yerine getirildiğinden bahsetmek mümkün değildir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı ...‘ın adres kayıt sistemindeki adresi tespit edildikten sonra gerekçeli kararın bu adresinde tebliğ edilmesi, adres kayıt sisteminden adresi tespit edilemediği takdirde dava dilekçesinin tebliğ edildiği adresine Kanunun 35. maddesine göre gerekçeli karar tebliğ edilerek ve tebliğ evrakı da eklendikten sonra gönderilmek üzere,
Ayrıca Gerekçeli karar tebliğ edilmeyen davalı Kurum vekiline, davalı ... vekiline, yöntemince tebliğ edilerek temyiz süresi geçtikten sonra ve gerektiğinde Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432 ve 433. maddelerindeki prosedür işletildikten sonra gönderilmek üzere,
Dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 01/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.