MAHKEMESİ : ŞANLIURFA 3.ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/09/2013
NUMARASI : 2010/533-2013/399

Taraflar arasında görülen itirazın iptali davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, davalının D.. D.."ın 50230 nolu tarımsal sulama abonesi olduğunu, davalının sahip olduğu aboneliğe ait 15 adet otomatik dönem tüketim faturasını ödememiş olması nedeniyle alacağın toplam bedelinin Şanlıurfa 3.İcra Müdürlüğünün 2010/3700 Esas sayılı icra takip dosyası ile icraya konulduğunu ve borçlunun icra takibine, borca ve yetkiye itiraz ederek icra takibinin durduğunu, itirazın haksız olduğunu ileri sürerek, icra takibine yapılan itirazın iptali ile takibin devamına %40 icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu yerin yaklaşık 1995 yılından beri baraj suyu ile sulandığını, dava konusu sayaçtan sulama yapılmadığını, sayacın hatalı tüketim kaydettiğini ileri sürerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile, davalının Şanlıurfa 3.İcra Müdürlüğünün 2010/3700 esas sayılı dosyasına yapmış olduğu itirazın iptali ile takibin devamına, davacı tarafın icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Somut olayda, davacı vekili davalının 50230 nolu tarımsal sulama abonesi olduğunu, 07.03.1987 tarihinde abonelik sözleşmesinin imzalandığını, davalının 2005 yılından beri tahakkuk eden hiçbir dönem faturasını ödemediğini, davacı kuruma toplam 37.746,40 TL borçlu olduğunu ileri sürmektedir.
Yargılama sırasında düzenlenen ve hükme esas alınan 06.05.2013 tarihli bilirkişi raporunda, davalının 50230 nolu aboneliğe ilişkin 2006-2009 tarihleri arasındaki döneme ait tüketim bedellerini ödemediği tespit edilmiş ve davalının davacı kuruma 20.824,93 TL asıl alacak, 14.340,22 TL gecikme zammı ve 2.581,25 TL gecikme zammı KDV"si olmak üzere toplam 37.746,40 TL borcu olduğu belirtilmiştir.
Ancak, rapor öncesinde taraflarca imzalanan 07.03.1987 tarihli 50230 nolu aboneliğe ilişkin sözleşmenin mahkemece dosyaya celbedilerek, sözleşmede gecikme zammı alınacağına ilişkin bir hüküm olup olmadığının araştırılmadığı, yoksa yasal faiz üzerinden hesaplama yapılmasının gözönünde bulundurulmadığı, sözleşmede faturaların zamanında ödenmemesi halinde elektriğin davacı kurumca kesileceğine dair hüküm bulunup bulunmadığının tespit edilmediği, eksik bu hususlar giderilmeden ve bu hususlara bilirkişi raporunda yer verilmeden, yetersiz rapor doğrultusunda hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
O halde mahkemece, eksik hususlar giderilip yukarıda belirtilen hususlar da dikkate alınarak, yeniden denetime elverişli bilirkişi raporu alınıp hasıl olacak sonuca göre hüküm kurulması gerekirken, delillerin yanılgılı değerlendirilmesi sonucunda yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.