MAHKEMESİ : Bafra 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/11/2012
NUMARASI : 2010/126-2012/520

Davacılar Z.. A.. vdl. vekili Avukat O..D..tarafından, davalılar M.. Y.. vasisi S.. Y.. vd. aleyhine 15/02/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/11/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı C.. G.. vasisi tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, kasten adam öldürme nedeniyle maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece; davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı C.. G.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, desteklerinin davalı C.. G.."in azmettirmesi sonucu diğer davalı tarafından öldürüldüğünü belirterek destekten yoksun kalma tazminatı ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.
Davalı, açılan davayı kabul etmediğini, talep edilen tazminatın fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Dosya kapsamına göre; Bafra Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2007/84 Esas ve 2008/53 sayılı kararı ile davalı C.. G.."in haksız tahrik altında adam öldürmeye azmettirmeden dolayı cezalandırılmasına karar verilmiş ve onanarak kesinleşmiştir.
Mahkemece, aktüer bilirkişi tarafından düzenlenen rapor doğrultusunda davacıların maddi zararı hüküm altına alınmıştır.
818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 53. maddesi düzenlemesine göre; hukuk hakimi ceza mahkemesinin kararı ile bağlı değilse de, olgu belirlenmesi ve mahkumiyet kararları ile bağlıdır. Somut olayda ceza mahkemesi davalı C.. G.."in kasten öldürmeye azmettirme eylemini tahrik altında işlediğini kabul ettiğine göre bu belirleme hukuk hakimi yönünden de bağlayıcıdır. Mahkemece bu belirlemeler ışığında hesaplanan destek zararından kesinleşen ceza mahkemesi kararında uygulanan tahrik indirimi dikkate alınarak uygun bir indirim yapılması gerekirken indirim yapılmamış olması doğru değildir. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın (2) sayılı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalı C.. G.."in diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 20/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.