İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18838 Esas 2020/2613 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18838
Karar No: 2020/2613
Karar Tarihi: 11.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18838 Esas 2020/2613 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

3. Ceza Dairesi tarafından verilen 2019/18838 E. ve 2020/2613 K. numaralı karara göre, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Hüküm gereği verilen adli para cezasının türü ve miktarı kesin nitelikte olduğundan, sanık müdafii ve katılanın temyiz istemleri reddedilmiştir. Mahkeme tarafından, kavga şeklinde gerçekleşen olayda haksız tahrik hükümlerinin tatbik edildiği ve sanık hakkında asgari seviyede haksız tahrik indiriminin yapılmadığı belirlenmiştir. Ancak, bu eksikliğin aleyhe temyiz sebebi olarak kabul edilmediği ve hükmün isteme uygun olarak onanması kararlaştırılmıştır. Sanık hakkında hak yoksunluğuna karar verilmemiş olsa da, kasıtlı bir suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin iptal kararı da gözetilmek suretiyle infaz aşamasında gözetilebileceği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, TCK'nin 29. ve 53/1. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/18838 E. , 2020/2613 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanık müdafii ve katılan sanığın temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Taraflar arasında karşılıklı kavga şeklinde gerçekleşen olayda taraf anlatımlarının farklı olduğunun ve mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinin kabulü ile haksız tahrik hükümlerinin tatbik edildiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren uygulamalarında kabul edildiği üzere, TCK"nin 29. maddesi gereği asgari seviyede (1/4) haksız tahrik indirimi yapılması gerekirken, sanık hakkında hükmolunan cezada (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında, TCK"nin 53/1. maddesi hak yoksunluğuna karar verilmemiş ise de, kasıtlı bir suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin iptal kararı da gözetilmek suretiyle, infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 11.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.