MAHKEMESİ : Niksar Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/10/2012
NUMARASI : 2010/814-2012/604


Davacı Orman Genel Müdürlüğü vekili Avukat M.. G.. tarafından, davalılar İ.. B.. vd. aleyhine 08/12/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalılardan A.. B.. hakkındaki davanın reddine, davalılardan İ.. B.. hakkındaki davanın kabulüne dair verilen 18/10/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalılardan İ.. B.. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının ve davalılardan İ.. B.."ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Davacı, davalıların devlet ormanından izinsiz ve kaçak olarak orman emvali kestiklerini, ceza davasında eylemlerinin sabit görülerek cezalandırıldıklarını belirterek maddi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılardan A.. B.., Yargıtay incelemesinden geçmeksizin kesinleşen ceza mahkemesi kararının hatalı olduğunu, olayla bir ilgisinin bulunmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Davalılardan İ.. B.., davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, alınan bilirkişi raporu doğrultusunda, davalılardan İ.. B.. yönünden davanın kabulüne, ceza mahkemesince verilen mahkumiyet kararının hukuk mahkemesini bağlamayacağının açık olduğu ve A.. B.."ın eylemi gerçekleştirdiğine dair yeterli kanıt bulunamadığı gerekçesiyle A.. B.. yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, Niksar Sulh Ceza Mahkemesi"nin 11/02/2010 tarih ve 2009/450 Esas, 2010/47 Karar sayılı hükmü ile davalıların orman emvalini kestikleri sabit görülerek 6831 sayılı Yasanın 91. maddesi uyarınca cezalandırılmalarına karar verildiği ve hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Kural olarak, ceza mahkemesinin kararları hukuk mahkemesini bağlayıcı nitelikte değildir. (818 s. BK m.53, 6098 s.TBK m. 74). Ancak, ceza yargılamasında belirlenen maddi olgu hukuk hakimi yönünden de bağlayıcıdır. Bu anlamda olmak üzere, ceza yargılaması sırasında davalıların dava konusu eylemi gerçekleştirdikleri belirlenmiş olup; hukuk

yargılamasında, aksinin kabulü mümkün değildir. Şu durumda, davalılardan A.. B.."ın da tazminattan sorumlu olduğu kabul edilerek hüküm kurulması gerekirken, onun yönünden davanın reddi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3-Davalılardan İ.. B.."ın diğer temyiz itirazlarına gelince;
Davacı, olayla ilgili olarak toplam 2.249,61 TL tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir. Mahkemece, HMK"nun 26. maddesinde belirtilen hakimin taleple bağlı olduğu ilkesini ihlal eder şekilde, 2.331,1 TL tazminatın davalılardan İ.. B.."dan tahsiline hükmedilmesi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) no"lu bentte gösterilen nedenle davacı yararına, (3) no"lu bentte gösterilen nedenle davalılardan İ.. B.. yararına BOZULMASINA, davacının ve davalılardan İ.. B.."ın diğer temyiz itirazlarının (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve temyiz eden taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 23/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.