MAHKEMESİ : Düzce 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/09/2013
NUMARASI : 2012/541-2013/491

Davacı İçişleri Bakanlığı vekilleri Avukat İ.. Ş., Avukat S. Y. ve Avukat F. H.P.t tarafından, davalı R.. D.. aleyhine 26/09/2012 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Yasa"dan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30/09/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava 2330 sayılı Yasa"dan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş olup karar, davalı R.. D.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı, kavgayı ayırmak üzere olay yerine gelen dava dışı polis memurunu darp ederek yaralamış ve bu eylem nedeniyle ceza mahkemesinde polis memuruna mukavemet suçundan yargılanmıştır.
Davacı İçişleri Bakanlığı, yaralanan dava dışı polis memuruna, 2330 sayılı Yasa uyarınca ödediği tazminatın rücuen tahsilini istemiştir. Dava konusu tazminat miktarının belirlendiği İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü Nakdi Tazminat Komisyonu kararında, nakdi tazminat karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının (ek gösterge dahil) yüz maaş tutarının iş gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Oysa zarar, haksız eylemin meydana geldiği 22/04/2010 tarihinde gerçekleşmiştir. Davalının sorumluluğu da bu tarihte başladığından tazminatın haksız eylem tarihindeki miktar esas alınarak belirlenmesi gerekir. Olay tarihinden uzun bir süre sonra alınmış karar tarihindeki kıstaslara göre belirlenen tazminatın rücuen tahsiline karar verilmiş olması doğu değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davalı R.. D.. yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.