MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 29.05.2014 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18.11.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, TMK"nın 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 136 Ada 18 parsel sayılı taşınmaz lehine 130 Ada 13 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Açıklandığı üzere, geçit hakkı tanınmasıyla yola bağlantısı olmayan veya mevcut yolla ihtiyacı karşılanmayan taşınmazın genel yolla bağlantısı sağlanır. Burada davacının subjektif arzususun önemi yoktur.
Somut olaya gelince;
Davacı, 136 ada 18 parsel sayılı taşınmazın ana yola bağlantısının olmadığını davalıya ait 136 ada 13 parsel sayılı taşınmazda geçerek ana yola

ulaştığını davalının babası olan ... ile haricen anlaşarak 2 m2 eninde bir alanın yol olarak kullanmak suretiyle 5.000,00 TL"ye satın aldığını, belirterek 13 sayılı parsel taşınmazdan geçit kurulmasını istemiştir. Yukarıda açıklandığı üzere davacının mutlak veya nispi geçit ihtiyacı bulunması halinde, genel yola ulaşmak için geçit irtifakı kurulması talep edilebilir. Davacının malik olduğu 136 ada 18 parsel sayılı taşınmazın civardaki kadastro yollarını gösterir geniş paftasında 136 ada 19 ve 20 parsel sayılı taşınmazların arasında dava konusu 136 ada 18 parsel sayılı taşınmazın batısında yol olduğu anlaşılmaktadır. Davacının malik olduğu 136 ada 18 parsel sayılı taşınmazın yola cephesi bulunmakta olup, mutlak geçit ihtiyacı yoktur. Bu nedenle mahkemece davanın reddi gerekirken yazılı gerekçeyle gerekçe ile kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 04.04.2017 birliği ile karar verildi.