MAHKEMESİ : Boyabat Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2013
NUMARASI : 2009/66-2013/1558

Davacı İçişleri Bakanlığı vekili Avukat Ş.Ç.. tarafından, davalı R.. Y.. aleyhine 16/03/2009 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18/09/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince; dava 2330 sayılı Yasadan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş olup karar, davalı R.. Y.. tarafından temyiz edilmiştir.
a-Davacı İçişleri Bakanlığı, yaralanan dava dışı polis memuruna, 2330 sayılı Yasa uyarınca ödediği tazminatın rücuen tahsilini istemiştir. Dava konusu tazminat miktarının belirlendiği İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü Nakdi Tazminat Komisyonu kararında, nakdi tazminat karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının(ek gösterge dahil) yüz maaş tutarının iş gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Oysa zarar, haksız eylemin meydana geldiği 20/09/2007 tarihinde gerçekleşmiştir. Davalının sorumluluğu da bu tarihte başladığından tazminatın haksız eylem tarihindeki miktar esas alınarak belirlenmesi gerekir. Olay tarihinden uzun bir süre sonra alınmış karar tarihindeki kıstaslara göre belirlenen tazminatın rücuen tahsiline karar verilmiş olması doğu değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
b-Davaya konu edilen olay nedeniyle davalının yargılandığı Boyabat Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2012/159 Esas ve 2012/176 Karar sayılı ceza dosyası incelendiğinde; trafiği kapattığı gerekçesiyle davalının aracını çeken dava dışı polis memuru ile davalı arasında arbede yaşandığı, arbede sırasında dava dışı polis memurunun serçe parmağının davalının gömleğine sıkışarak kırıldığı anlaşılmaktadır.
Ceza dosyasından, davalının "görevi yaptırmamak için direnme" ve "kasten yaralama" suçunu haksız tahrik altında işlediği kabul edilerek verilen cezadan indirim yapıldığı anlaşılmaktadır.
Şu halde, ceza dosyasındaki olayın oluş şekli gözetilerek eylemin tahrik altında gerçekleşmesi nedeniyle Borçlar Kanunu 43-44. maddesi uyarınca tazminat tutarından uygun oranda bir indirim yapılması gerekirken bu husus gözetilmeyerek yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2/a,b) nolu bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.