MAHKEMESİ : Ankara 18. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2012
NUMARASI : 2011/394-2012/366

Davacı Ç.. B.. vekili Avukat G.. B.. tarafından, davalılar İ.. Ç.. vdl. aleyhine 12/07/2011 gününde verilen dilekçe ile kurum zararının tahsili istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18/09/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı İ.. Ç.. vekili, davalı A.. K.., davalı H.. Y.. ve davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddolunmalıdır.
2-Davalıların diğer temyizine gelince; dava, haksız eylem sonucu oluşan kurum zararının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamından davalıların sosyal tesisin işleyişinden sorumlu kişiler oldukları, tesisin işleyişini sağlamak için özel firma elemanlarına fazla mesai yaptırdıkları, fazla mesai karşılığında ücret ödemeyip bu işçilere ücretsiz öğlen yemeği verdikleri bu şekilde kurum zararına sebep oldukları anlaşılmaktadır. Ancak davalıların şahsi menfaat temin etmedikleri, ücret ödenerek yapılması gereken işleri bu şekilde yaptırdıkları, sosyal tesisin yemekhane kapasitesi dikkate alındığında belli bir miktar yemeğin zaten artabileceği ve bu yemeğin ücretsiz olarak verildiği dikkate alındığında BK 43-44. maddesi gereğince her ay doğan kurum zararından uygun bir indirim yapılması gerekirken istemin tamamının kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
3-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, haksız eylemden kaynaklanmaktadır. Kural olarak, haksız eylemde bulunan eylem tarihinde temerrüde düşmüş sayılır ve faize de (istek bulunduğu takdirde) bu tarihten itibaren hükmedilir. Yerel mahkemece, bilirkişi raporunda kurum zararının doğduğu tarihler belirlenmesine rağmen talebe aykırı olarak dava tarihinden yasal faize karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2 ve 3) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; tarafların öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve temyiz eden davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 30/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.