MAHKEMESİ : İzmir 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/10/2013
NUMARASI : 2010/51-2013/598



Davacı, mululiyetinin tespiti ile maluliyet aylığına hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava; davacının maluliyet aylığı talebini reddeden Kurum işleminin iptali ile davacının maluliyetinin tespitine ve davacıya maluliyet aylığı bağlanmasına karar verilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece; davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 10.12.2003 ve 12.07.2005 tarihli maluliyet aylığı taleplerinin davalı Kurum tarafından; çalışma gücünün 2/3"ünün kaybedilmediği gerekçesi ile reddedildiği, davacının 506 sayılı Yasa kapsamındaki ilk çalışmasının 21.06.1993 tarihinde olduğu, bu Yasa kapsamında toplam 127 gün çalışmasının bulunduğu, ayrıca 25.10.1977 – 09.09.1985 tarihleri arasında toplam 5 yıl, 2 ay, 12 gün 1479 sayılı Yasa kapsamında çalışmasının bulunduğu, SSK Aydın Bölge Hastanesi Sağlık Kurulu"nca düzenlenen 29.09.2004 tarihli raporda; “yanık sekeli + kırık sekeli + diabetes mellutus (tedavisiz)” tanısının konulduğu, bu raporun SSK Başkanlığı Tedavi Hizmetleri ve Maluliyet Dairesi Başkanlığı"nca incelenmesi sonucu 27.10.2004 tarihinde; çalışma gücünün 2/3’nü kaybetmediği kararı verildiği, kararın SSK İzmir Sigorta İl Müdürlüğü"ne bildirildiği, karara itirazı üzerine dosyanın Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu"nca değerlendirildiği ve anılan Kurul"un 22.03.2005 tarihli, 2005/401 E ve 23/1016 K sayılı kararında; davacının çalışma gücünün en az 2/3’nü kaybetmemiş olduğundan malul sayılamayacağına oy birliğiyle karar verildiği, davacının 12.07.2005 tarihli dilekçe ile maluliyetinin yeniden tespitini talep ettiği; Aydın Devlet Hastanesi Sağlık Kurulu"nca düzenlenen 29.09.2005 tarihli, 10452 sayılı Sağlık Kurulu raporunda; “sol radius dista uçta malunion, sol el parmak hareketleri felexion ekstansiyon – metecar pafplonseal eklem sertliği mevcut, tedavi ile kontrol edilemeyen diabetes mellitus” tanısının konulduğu, söz konusu Sağlık Kurulu raporunun SSK Başkanlığı Tedavi Hizmetleri ve Maluliyet Dairesi Başkanlığı"nca incelenmesi sonucu; davacının çalışma gücünün en az 2/3’ni kaybetmediği kararına varılarak SSK İzmir Sigorta İl Müdürlüğü"ne bildirildiği, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu"nun 22.03.2005 tarihli raporu ile de davacının çalışma gücünün 2/3"ünü kaybetmediğine karar verildiği, mahkemenin talebi üzerine Adli Tıp Kurumu 3.Adli Tıp İhtisas Kurulu"nun 31.01.2011 tarihli raporunda; davacının arızasının 85/9529 K. sayılı Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü hükümlerinden yararlanılmak suretiyle ve meslek grup numarası bildirilmemekle
grup1 kabul olunarak; Gr1 CIII (1Ha---------25) A %29,Gr1 IX (9 Bab--------46) A %50, Balthazard formülüne göre %64,5,E cetveline göre %72,0 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağına oy birliğiyle karar verildiği, Yüksek Sağlık Kurulu kararı ile Adli Tıp 3. İhtisas Dairesi"nin raporu arasında çelişki bulunması nedeni ile Adli Tıp Genel Kurulu"nun 12.04.2012 tarihli raporunda; davacının arızasının, 85/9529 K.sayılı Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü hükümlerinden yararlanılmak suretiyle ve meslek grup numarası bildirilmemekle grup1 kabul olunarak;Gr1 CIII (1Ha---25) A %29,Gr1 IX (9 Bab-----46) A %50,Balthazard formülüne göre %64,5,E cetveline göre %72,0 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağı, beden çalışma gücünün en az 2/3’ni kaybettiğine oybirliği ile karar verildiği, bu raporlardan sonra dosyanın hukukçu bilirkişiye gönderildiği ve 27.11.2012 tarihli raporda; davacının maluliyet aylığı için sigortalılık süresinin yettiğini, ancak SSK Aydın Bölge Hastanesi"nin 29.09.2004 ve Aydın Devlet Hastanesi"nin 29.09.2005 tarihli raporlarından hangisine göre çalışma gücü kaybının 2/3 olup olmadığının yani davacının maluliyetinin başlangıcının hangi rapora göre belirleneceğinin Adli Tıp Genel Kurulu"ndan sorulması gerektiğinin bildirildiği, bunun üzerine Adli Tıp Genel Kurulu"nun 21.03.2013 tarihli raporunda; davacının arızasının; 85/9529 K.sayılı Sosyal Sigortalar Sağlık İşlemleri Tüzüğü hükümlerinden yararlanılmak suretiyle ve meslek grup numarası bildirilmemekle; Gr1 XIII (1Ha---------25) , A %29,Gr1 IX (9 Baa--------40) , A %44x0.8 (sol kol için)= 35.2, Balthazard formülüne göre %53,99, E cetveline göre %62,0 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağının, ancak 11.10.2008 tarih ve 2701 sayılı Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği hükümleri kapsamında mevcut iki arızadan hiç birinin tek başına meslekte kazanma gücünün %60’nı kaybettirecek derecede olmadığından kişinin malul sayılamayacağının bildirildiği, dosyanın tekrar hukukçu bilirkişiye gönderilmesi üzerine düzenlenen 23.09.2013 tarihli raporda; davacının her iki tahsis talep tarihinde çalışma gücünün 2/3"ünü kaybetmediğini, bu nedenle de aylık bağlanamayacağını bildirdiği, mahkemece hukukçu bilirkişi raporu esas alınarak davanın reddedildiği anlaşılmıştır.
506 sayılı Yasa’nın 56. maddesiNde; “sigortalı olarak çalıştığı işten ayrıldıktan sonra yazılı istekte bulunan ve malullük aylığına hak kazanan sigortalının aylığının ödenmesine, kendisinin yazılı isteğinden, malul sayılmasına esas tutulan raporun tarihi yazılı isteğini takibeden takvim ayından sonraki bir tarih ise bu raporun tarihinden sonraki ay başından başlanır.” hükmü yer almaktadır.
Somut olayda; davacının maluliyetine esas rapor tarihi ve toplam maluliyeti belirlenmeden sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; Adli Tıp Kurumu"ndan, davacının maluliyetinin hangi rapora göre belirlendiği, maluliyet başlangıcının hangi tarih olduğu ve E cetveline göre toplam maluliyetinin ne kadar olduğu hususunda ek rapor alınarak davacının maluliyet aylığı koşullarını buna göre değerlendirmekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 20.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.