MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit ve istirdat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı şirkete ait 11 ayrı numaradan abone olduğunu, "esnaf avantaj mini süper" paketin aylık abone ücretinin 35,00-TL, "esnaf zengin paket small" paketinin aylık abonelik ücretinin 24,00-TL olduğunu, paket limitlerini aşmamasına rağmen gelen faturaların bu miktarlardan çok daha yüksek düzenlendiğini, 03/04/2015 tarihinde hatlarını iptal ettiğini, bunun üzerine 3.347,10 TL, iptal işleminden sonraki 06/04/2015 tarihli faturada ise 9.613 TL borç çıkarıldığını ileri sürerek borçlu olmadığının tespitine, önceki dönemlerdeki faturalara ilişkin fazladan para tahsil edildiğinin tespiti ile bu fazladan tahsil edilen paraların tahsil tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte iadesini talep etmiştir.
Davalı, davacının tüketici olmadığını, davaya konu edilen hatların kurumsal tip abonelik olduğunu ve davacının ticari faaliyetlerini sürdürmek için kullanıldığını, mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerektiğini, davacının kullanımının zaman zaman limit aşımına uğradığını, bunun faturalarda sabit olduğunu, bu sebeple bazı ek tutarların hesaplanarak faturalara ilave edildiğini, aboneliği iptal ettirilen faturalara da hali hazırda faydalandıkları taahhütlerden caydığı için cayma bedelinin sözleşme çerçevesinde yansıtıldığını, davacının tahakkuk ettirilen faturalara haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, GSM hatları için davalı şirketçe abonelik sözleşmesinin sona ermesine bağlı olarak düzenlenen tarife bedeli ,cayma bedeli ve vergileri içeren faturalarda yer alan o aya ait GSM hat kullanımın (her hat için tarife bedelini-63,5-TL)aşan toplam 9438,08 TL"lik fatura bedelinden borçlu olmadığının tespitine, davacının 13/11/2015 tarihli bilirkişi raporunda belirtilen tabloda listelenen hat ve dönemlere ilişkin GSM abonelik sözleşmesine bağlı tarifede belirtilen ücretleri aşan şekilde tahsil olunan toplam 1353,3 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, abonelik sözleşmesinden kaynaklı menfi tespit ve istirdat talebine ilişkindir.
1-Davanın, Tüketici Mahkemesi sıfatı ile ...1.Asliye Hukuk Mahkemesi"nde açıldığı, tüketici sıfatı dolayısı ile dava açılırken karar ve ilam harçlarının yatırılmadığı, yargılamanın devamında mahkemece, davacının işletmesi nedeni ile birden fazla hat aldığı belirlenerek 16.03.2016 tarihli duruşmada yargılamaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatı ile devam edildiği, ancak harçların tamamlanmadığı anlaşılmıştır.
492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 30. maddesi hükmü gereği davanın başında alınması gereken karar ve ilam harcının noksan olduğunun sonradan anlaşılması halinde karar ve ilam harcı tamamlanmadıkça davaya devam olunamaz. Bu durumda mahkemenin harcın tamamlanması için uygun süre vermesi ve ondan sonra yargılamaya devam olunması gerekirken bu husus göz ardı edilerek davanın esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiştir.
2-HMK 26.maddesi (HUMK’nun 74. maddesi) hükmüne göre, mahkeme tarafların iddia, savunma ve talepleri ile bağlıdır. Kural olarak mahkemenin talepten fazlasına veya başka bir şeye hükmetmesi olanak dışıdır. Öğreti ve uygulamada taleple bağlılık olarak adlandırılan bu kural sadece sonuç istem yönünden değil, sonuç istemi oluşturulan her bir alacak kalemi yönünden de uygulanır.
Dosyanın incelenmesinde; davacı tarafından dava değeri olan 1000 TL davada alınan bilirkişi raporunda, 1.353,3 TL"nin davacıya iadesi ile 9.438,08 TL değerindeki faturadan borçlu olmadığına ilişkin kanaatin bildirildiği, davacı tarafından sunulan 30.03.2016 tarihli ıslah dilekçesinde ise, 9.438,08 TL menfi tespit ve 1.335,30 TL istirdat taleplerinin belirtildiği, ancak yalnızca iadesi talep edilen 1.335,30 TL üzerinden ıslah harcının yatırıldığı anlaşılmıştır. Buna karşılık mahkeme davacının talebi aşılacak şekilde 1.353,30 TL"nin davacıya iadesine ve 9.438,08 TL borçlu olmadığının tespitine hükmedilmiştir.
O halde, mahkemece öncelikle 492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 30. maddesi hükmü gereği davacının menfi tespit ve istirdat talep miktarı göz önüne alınarak harçların tamamlatılması ayrıca ıslah talebindeki miktar dikkate alınarak taleple sınırlı olarak hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu hususlar bozmayı gerektirmiştir.
3-Bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci ve ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.