MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosyaya ibraz edilen 10.03.2014 havale tarihli kök bilirkişi raporunda, davacının işyerinde son ücretinin SGK kayıtlarındaki brüt ücreti olan 1.235,40 TL kabul edilerek hesaplama yapıldığı belirtilmiştir. Davacı tanıklarından ... beyanlarında işçi servisliği yaptığını, davacı tanığı ... beyanlarında işyerine geliş gidişlerinin işverence karşılandığını, davacı tanığı ... beyanlarında servislerinin tamiri gittiğini, yine davalı tanığı ...’da beyanlarında davacının köyden yaklaşık 20 arkadaşı ile aynı servis ile işe gelip gittiklerini belirterek işyerinde servis uygulaması olduğunu ifade etmişlerdir. Diğer yandan, davacı tanığı ...’ın davalıya karşı açtığı ve Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 2014/20192 Esas sayılı dosyasında temyiz incelemesinden geçen kararda giydirilmiş ücrete 74,45 TL servis ücretinin hesaba dahil edildiği görülmektedir. Bu nedenle, tanık beyanları ile aynı işyerinde davacıyla birlikte çalışan işçinin Yargıtay incelemesinden geçen dosyası değerlendirildiğinde davacının giydirilmiş ücretinin belirlenmesinde servis ücretinin de dikkate alınması uygun olacaktır.
3-Somut olayda, davacı taraf davalı şirkete ait maden ocağında ocakiçi işçisi olarak 06.07.2004 tarihinde fiilen çalışmaya başlamış olduğunu, sigortalılık başlangıç tarihinin işveren tarafından 15.03.2005 olarak gösterildiğini iddia etmiştir. Dosyada mevcut hizmet döküm cetvelinde davacının 2004 yılında davalı işverende çalışmasına dair bir kayıt bulunmamakta olup davalıda işe girişi 15.03.2005 tarihi olarak görülmektedir. Davacı tanıkları ise beyanlarında davacıyla birlikte 2004 yılından itibaren çalıştıklarını ifade etmişlerdir. Mahkemece yapılacak iş, davacı tanıklarının hizmet döküm cetvelleri temin edilerek davacıyla birlikte 2004 yılından itibaren çalışıp çalışmadıklarının tespitinden sonra sonucuna göre davacının 06.07.2004 tarihinden itibaren çalışma süresinin değerlendirilmesi gerekmektedir.
4-Diğer yandan, davacının ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağına ilişkin talebi yönünden dosyaya ibraz edilen kök raporda yapılan hesaplamada 15.03.2005-29.03.2013 tarihi arasında toplam 49 gün ulusal ve resmi bayram tatil günlerinde çalışıldığı kabulü ile hesaplama yapıldığı görülmektedir. Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 2014/20192 Esas sayılı dosyasında davacı tanığı olarak dinlenilen davacının beyanlarında, “...ulusal bayram ve genel tatillerde ise sadece Pazar gününe denk gelmesi halinde çalışmıyorduk...” şeklinde bir beyanının yer aldığı görülmektedir. Bu nedenle, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı hesabında davacının söz konusu beyanları da dikkate alınarak hesaplama yapılması gerekmektedir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.