MAHKEMESİ : Van 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2011/220-2012/319

Davacı F.. Ç.. vekili Avukat D.A..tarafından, davalı V.. H.. aleyhine 29/03/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/12/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedeniyle tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait küçükbaş hayvanlara kaçakçılık iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini ileri sürerek, bu süreçte mahrum kalınan kazancın davalıdan tazminini talep etmiştir.
Davalı ise 15/06/2011 tarihli cevap dilekçesinde yediemine teslim edilen hayvanların iade edilmemesinde kusuru bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuş, 05/06/2012 tarihinde verdiği dilekçe ile de cevap dilekçesini ıslah ettiklerini belirterek, zamanaşımı definde bulunmuştur.
Mahkemece, davalı vekilinin yasal süresi dışında cevap verdiği bu anlamda ıslah edilen cevap dilekçesine göre zamanaşımı ve itirazının mahkemece kabul görmediği belirtilmiş ve bilirkişi raporu esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Cevap dilekçesi vermeyen taraf ıslah yoluyla cevap dilekçesi verebilir, sadece bu dilekçede ilk itirazlarını ileri süremez. (Prof. Dr. Hakan Pekcanıtez, Prof. Dr. Oğuz Atalay, Prof. Dr. Muhammet Özekes Medeni Usul Hukuku syf. 403) 6100 sayılı HMK"nın 176. maddesinin gerekçesinde de zamanaşımının ilk itirazlardan olmadığı ve ıslah yolu ile ileri sürülebileceği belirtilmektedir.
Davaya konu olayda; davalı taraf cevap dilekçesini ıslah ederek zamanaşımı definde bulunduğuna göre yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda, mahkemenin davalı tarafın zamanaşımı defınin reddine dair kararı doğru değildir. Mahkemece, öncelikle davalı tarafın zamanaşımı defi değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken davanın esası hakkında hüküm kurulması usul ve yasaya uygun düşmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASlNA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına 18/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.