Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/1-2, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 12:50 sıralarında sanık ...’un sevk ve idaresindeki otomobili ile meskun mahal içi, bölünmüş yolda, Bayburt istikametinden gelerek Erzurum istikametine seyir halinde iken; üç yol kavşağına geldiğinde kavşak içinden sola doğru dönüş yaparak Erzurum istikametine gitmek isterken, Erzincan istikametinden gelerek Erzurum istikametine seyreden katılan ...’ın sevk ve idaresindeki otomobille çarpışması şeklinde meydana gelen ve sanığın kavşaklarda ilk geçiş hakkına sahip katılan ...’a yol vermemekten ötürü asli kusurlu olarak, beş kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, bu beş kişiden bir kişinin hayati tehlike geçirecek; bir kişinin de yüzünde sabit iz kalacak şekilde, bir kişinin hayati tehlike geçirecek ve vücudunda 4. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu beş kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1.bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik,’" ibaresinin hükümden çıkartılması, suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.