MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 13/02/2017 gün ve 2016/727-2017/96 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427. maddesine göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, alacağın tamamı dava edilmiş olması halinde, hükümde, asıl isteminin kabul edilmeyen bölümü 1.000,00 TL’yi geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Bu miktar, karar tarihi olan 13.02.2017 tarihi itibariyle 2.270,00 TL"dir. Davacı vekili, 5.628,83 TL rücuen alacağın davalıdan tahsilini talep etmiş olup, mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kabulü ile 1.407,21 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda, mahkemece kabul edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 03/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.