Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Anayasayı ihlal
Hüküm : TCK"nın 309/1, 3713 sayılı Kanunun 5/1. TCK’nın 62,
53, 58/9-6-7 ve 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet
hükmüne yönelik istinaf başvususunun esastan reddi
Temyiz edenler : Katılanlar T.C. Cumhurbaşkanlığı ve TBMM Başkanlığı vekilleri

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2020/62790 sayılı tebliğnamesinde özetle; “Sanık hakkında Anayasayı ihlal suçundan katılanlar TBMM ve Cumhurbaşkanlığı vekillerinin aleyhe temyizlerinin bulunduğu, ancak bir önceki düzenlenen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2019/41582 sayılı tebliğnamesinde sanığın isminin yazılmaması nedeniyle hakkında görüş bildirilmediği Dairemizin de 23.12.2019 tarih ve 2019/6757-8452 sayılı ilamında bu konuda bir karar verilmediği, bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı Karar Düzeltme bölümünce bu hususta bir karar verilmek üzere ek tebliğname düzenlenerek dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvurularının süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz taleplerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;

Sanık müdafii tarafından yapılan temyiz isteminin yasal süresinden sonra yapılması nedeniyle daha önce Dairemizce reddedildiği belirlenerek; sanık hakkında Anayasayı ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılanlar vekillerinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Ayrıntıları Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 14.07.2017 gün ve 2017/1443-4758 sayılı kararında açıklandığı üzere; Anayasal düzeni ortadan kaldırmaya veya bu düzen yerine başka bir düzen getirme veya bu düzenin fiilen uygulanmasını önleme amacını gerçekleştirmek için TBMM"ye ve T.C. Hükümetine yönelen saldırıların, bütün olarak Anayasayı ihlal suçunu oluşturacağı, TCK"nın 311 ve 312. maddeleri kapsamında tanımlanan suçların, bu amaçlar dışında TBMM"nin ve T.C. Hükümetinin Anayasaya uygun bir şekilde görevlerini yerine getirmelerini engelleme hallerinde oluşacağı, aynı hukuki değerleri koruyan ve kapsamı itibariyle eylemlerin haksızlık muhtevasını tamamen ortadan kaldıran Anayasayı ihlal suçunun tüm unsurlarıyla gerçekleştiği durumlarda, sanıkların ayrıca TCK"nın 311. ve 312. maddelerinde düzenlenen suçlardan cezalandırılamayacağı, TCK’nın 314. maddesinde tanımlanan suçun ise, Devletin güvenliğine, toprak bütünlüğüne, anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçları işlemek amacıyla kurulan silahlı örgütlerin kurucularını, yöneticilerini ve üyelerini cezalandırmaya yönelik hazırlık hareketlerini oluşturan ve bu nedenle TCK"nın 309. maddesinde düzenlenen amaç suç ile aralarında geçitli suç ilişkisi olan bir suç tipi olması sebebiyle sanıkların silahlı terör örgütü üyesi olmak suçundan cezalandırılamayacağı yönündeki kabulün hukuka uygun olduğu belirlenmiş, anılan suçlardan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi sonuca etkili görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, T.C. Cumhurbaşkanlığı ve TBMM vekillerinin sanığın ayrıca Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, Türkiye Büyük Millet Meclisini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından da mahkumiyet kararı verilmesi ve takdiri indirim uygulanmaması gerektiği gerekçesiyle sanık hakkında Anayasal Düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden REDDİ, ancak;
Sanık hakkında verilen cezanın, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilirken uygulama maddesi olarak karar yerinde sadece TCK’nın 58/9 maddesinin gösterilmesi gerekirken, anılan maddenin atıf maddesi olarak kabulü ile uygulama yeri bulunmayan TCK’nın 58/6-7 maddesi gereğince tekerrür uygulanmasına karar verildiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmeden CMK"nın 303/1 maddesi uyarınca düzeltilmesi

mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının B-7 bölümünde yer alan "yollamasıyla 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi" ibarelerinin çıkarılması suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Ankara 14. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.04.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.