Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme, Hırsızlık
Hüküm : 1-Taksirle öldürme suçundan, TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 52/2-4, 63
2-Hırsızlık suçundan; TCK"nın 142/1-a, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dairemizce verilen 27/10/2014 gün ve 2013/25651 esas 2014/21087 sayılı karara, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- İnfazda oluşacak tereddütlerin giderilmesi amacıyla ve bir hükümle ilgili birden fazla karar bulunmasının karışıklığa yol açacağı da gözetilerek, Dairemizin 27/10/2014 gün ve 2013/25651 esas 2014/21087 sayılı kararının hırsızlık suçuna ilişkin düzeltilerek onama kararının kaldırılmasına oybirliğiyle karar verilerek;
Hırsızlık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin Zonguldak 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/06/2012 tarihli ve 2009/137 Esas, 2012/464 sayılı kararının, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyizi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
3213 sayılı Maden Kanununun 12/5. maddesinde yapılan değişiklik ile (14/2/2019-7164/12. mad.) "Ruhsatı olmadan veya başkasına ait ruhsat alanı içerisinde üretim yapıldığının tespiti halinde faaliyetler durdurularak üretilen madene mülki idare tarafından el konulur. Bu fiili işleyenlere, bu fıkra kapsamında üretilmiş olup el konulan ve el konulma imkanı ortadan kalkmış olan tüm madenin ocak başı satış bedelinin beş katı tutarında idari para cezası uygulanır", hükmü karşısında sanığın izinsiz kömür ocağı işlettiği, bu haliyle eyleminin nispi idari para cezasını gerektirir nitelikte kabahat fiilini oluşturduğu ve 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20/3. maddesi gereğince zamanaşımının da dolduğu gözetilmeden yazılı şekilde sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; sanığın eyleminin 3213 sayılı Maden Kanunu"nun 12/5. maddesinde nispi idari para cezasını gerektirir nitelikte kabahat fiilini oluşturduğu, 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20/3 maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı süresinin eylemin gerçekleştiği 18/11/2007 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK"un 322 ve Kabahatler Kanununun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan, Kabahatler Kanunu"nun 20/1.maddesi uyarınca sanık hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 20.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.